Het loont volgens Postmus zeer om als patiënt een second opinion te halen bij een gespecialiseerd ziekenhuis. „In veel gevallen hadden mensen te horen gekregen dat er niets meer aan hun ziekte te doen was en zagen wij toch nog mogelijkheden voor behandeling. Maar het omgekeerde kwam ook voor: Mensen dachten dat er nog hoop was, terwijl wij moesten concluderen dat behandeling geen zin meer had.”

Het ziekenhuis analyseerde ongeveer 400 diagnoses die in de periode 2005-2009 waren gesteld.

Volgens Postmus hechten veel mensen waarde aan een second opinion. „In ons onderzoek bleek een derde van de patiënten zelf het initiatief te hebben genomen om bij een andere arts in een groot ziekenhuis te laten onderzoeken of de diagnose van hun eigen dokter klopte.”

Het bewijst, vindt hij, dat de meeste mensen er helemaal geen bezwaar tegen hebben om ver te reizen om bij een goede dokter terecht te komen. „Er is de laatste jaren al een enorme verandering geweest in attitude. Vroeger was het vanzelfsprekend om naar het eigen ziekenhuis in de buurt te gaan. Nu leggen patiënten zonder enig probleem tientallen kilometers af.”

De hoogleraar maakt een vergelijking met Groot-Brittannië en Denemarken. Daar bleek volgens hem een aantal jaar geleden dat er relatief veel patiënten stierven aan longkanker. „Onderzoek wees uit dat de zorg in die landen niet goed was georganiseerd. Er was bijvoorbeeld nauwelijks samenwerking. In Denemarken bijvoorbeeld zijn er nu nog vier ziekenhuizen in het hele land die longoperaties uitvoeren, maar die ziekenhuizen zijn wel heel gespecialiseerd. De sterfte is daardoor gedaald.”

Hij verwacht dat het in Nederland net zo zal gaan. „Beter is nog dat er boven een groot aantal ziekenhuizen een centrale leiding komt. Die bepaalt dat het ene zich specialiseert in darmziekten, het andere in hartaandoeningen en weer een ander in longziekten.”