Bij Gods kinderen is het hart veranderd en vernieuwd door genade. De beginselen van Gods beeld worden erin gevonden. Omdat die dingen zich door de gehele ziel verspreiden, noemt de Heiland zo’n hart een goed hart, hoewel het nog met veel verdorvenheden te strijden heeft. Dit alles is zo omdat zo’n hart overeenkomt met de goede aarde. Het is geen stenen hart, maar een buigzaam en week hart.Goede aarde is aarde die geploegd, verbroken en verbrijzeld is. Het is een van stenen en van onkruid gezuiverde aarde. Zo is het ook met een goed hart. Het is gezuiverd van de stenen van hardigheid, onvruchtbaarheid en onbuigzaamheid. God neemt dat stenen hart weg. Zo’n hart is gezuiverd van het onkruid van de zonden, van alle doornen en distelen die het goede zaad verstikken. Ook is het hart gezuiverd van dubbelhartigheid. Van tevoren hinkte het op twee gedachten. Eerst wilde het twee heren dienen. Dat was een grote hinderpaal, maar nu is het hart onverdeeld.

Een goede aarde is een geopende aarde, die als het ware duizend monden heeft om het zaad te kunnen ontvangen. Het zijn open monden voor het Woord van God. Ja, zij snakken en reikhalzen er naar met opengesperde mond, als een kind naar de borsten van de moeder.

Een goede aarde is ook vruchtbaar gemaakt door de regenvlagen en stormwinden van Gods oordelen.

Gerardus van Aalst, predikant te Westzaandijk (Parabel van de zaaier, 1748)