Dat schrijft Peter Schouten in zijn vrijdag verschenen boek Trial by media - Wie beschermt de verdachte in een mediaproces? Schouten was jarenlang actief in en om de media, onder meer als journalist, uitgever en ondernemer. Op 1 juli hoopt hij te worden beëdigd als advocaat in strafzaken, in het arrondissement Breda.

De sterk toegenomen en nog steeds toenemende aandacht in de media voor strafzaken leidt soms tot demonisering van een verdachte, zoals bijvoorbeeld Robert M. in de Amsterdamse zedenzaak of Sander V. in de zaak-Milly Boele. Eerst vindt de berechting door de publieke opinie plaats, pas daarna door de rechtbank, aldus Schouten. Internet heeft die publieke opinie een groot, nieuw platform bezorgd.

Een doorsnee verdachte moet zich dit laten welgevallen, want er valt nauwelijks iets tegen te doen. De persvrijheid en de uitingsvrijheid van burgers is veel beter beschermd, onder andere door Europese wetgeving. Een advocaat kan op dit front maar weinig voor zijn cliënt ondernemen. Schouten vindt het beeld dat het Openbaar Ministerie graag optrekt van strafrechtadvocaten die de media voor hun karretje en dat van hun clientèle spannen „schromelijk overdreven”.

Schouten vindt dat de media als publieke waakhond de plicht hebben „echtheid, geldigheid en juistheid” als leidende principes te hanteren in hun berichtgeving over strafzaken. Zij hebben een autonome verantwoordelijkheid en mogen die niet afschuiven op bronnen.

De grootste verantwoordelijkheid om de gevaren van een trial by media in te perken, ligt volgens Schouten echter bij de wetgever, het OM en de rechterlijke macht.