In Nevada is tot nu toe 2 miljoen hectare aangetast door het ongeveer 6 centimeter lange insect dat regelmatig in dit gebied opduikt. „Wij hebben drie droge jaren gehad, een zachte winter en een vroeg voorjaar. Ideaal voor dit insect, dat regelmatig opduikt, dan weer verdwijnt door een of andere catastrofe maar altijd weer terugkeert”, aldus Jeff Knight van Nevada’s ministerie van Landbouw.

Het insect vreet vrijwel alles op wat het op z’n weg vindt, inclusief dode soortgenoten. Het dier kruipt in z’n leven ongeveer 80 kilometer en eet in die periode 20 kilo aan onder andere graan, gras, planten, boomschors. De dieren vormen ook een gevaar voor het verkeer. Op tal van wegen vormt zich namelijk een gladde slijmlaag door doodgereden diertjes. „Die is gladder dan ijs”, aldus Knight.

De sabelsprinkhanen danken hun bijnaam aan de plaag in 1848 in Utah waar zij de landbouwgebieden van de Mormoonse kolonisten dreigden kaal te vreten. Volgens de overlevering baden de mormonen om hulp, waarop grote zwermen meeuwen verschenen die de sabelsprinkhanen opvraten. Daardoor werd de oogst gered. Sindsdien worden de sabelsprinkhanen ”mormonenkrekels” genoemd.

In alle drie de staten worden de dieren momenteel bestreden met een insecticide. „Het middel werkt prima, maar als wij de dieren hier tegenhouden dan duiken zij elders weer op”, aldus Dick Wilson van het ministerie van Landbouw in Utah.

De sabelsprinkhaan werd niet altijd als een plaag gezien. De Indianen verorberden het dier bijvoorbeeld als een lekkernij. De huidige plaag wordt beschouwd als de ergste sinds de Tweede Wereldoorlog. De economische schade is nog niet te becijferen. „Dat weten wij pas in de herfst, als de dieren afsterven en wij de schade kunnen inventariseren”, aldus Knight.