Volgens voorzitter Arie Nieuwenhuijzen Kruseman moeten dokters leren de kwaliteit van leven van patiënten centraal te stellen en niet de lengte van het leven. Hij erkent dat veel artsen, vaak door tijdgebrek, alleen opsommen welke behandelingen ze de zieke kunnen bieden.”

„Het gaat om de zieke en niet om de ziekte”, vindt de voorzitter. „Artsen moeten leren niet alleen te kijken naar wat technisch mogelijk is om een leven te verlengen, maar vooral naar hoe de patiënt de rest van zijn leven zo goed mogelijk kan doormaken.”

Die stap is volgens hem niet ingegeven door de wens om te bezuinigen op de gezondheidszorg en dure ziekenhuisbehandelingen, maar door ethiek.

„Het hangt helemaal af van de manier waarop je een patiënt benadert, vindt Kruseman. „Als je zegt: dit en dit is mogelijk qua behandeling. Bent u het daarmee eens? Dan zal de patiënt instemmen. Maar als je als arts vraagt: we kunnen deze behandeling inzetten. De cijfers geven aan dat u daar zo en zoveel tijd mee wint, maar u krijgt last van die en die vervelende bijwerkingen. De ervaring leert dat veel patiënten dan zeggen: dokter ik zie liever van die behandeling af. Artsen kunnen zich dan richten op het zo dragelijk mogelijk maken van de tijd die nog rest, bijvoorbeeld door pijnstilling.”

Volgens Kruseman denken veel patiënten nu dat ze in de kou worden gezet als ze afzien van behandeling.

Hij vindt dat artsen niet alleen over de dood moeten leren praten met hun patiënten, maar ook over zaken als orgaandonatie na de dood of euthanasie. „Als de arts die zaken eerlijk en open op tafel legt, en hij of zij neemt de tijd voor een goed gesprek, dan blijken die moeilijke onderwerpen goed bespreekbaar.”

Kruseman zegt de Nederlandse artsen ‘niet aan een touwtje’ te hebben. Ze zullen niet meteen hun werkwijze aanpassen en vanaf morgen ‘goede gesprekken’ gaan voeren met hun patiënten. „Het is een kwestie van de boodschap herhalen en nog eens herhalen. Uiteindelijk zullen we vooruitgang boeken en de communicatie tussen arts en patiënt verbeteren.”