Het scheurtje in de versterkte koolstof panelen op de linkervleugel was nog geen 2,5 centimeter lang, zei O’Keefe, en het ontstond toen 81 seconden na de lancering een stuk isolatieschuim van een van de draagraketten losliet en tegen de vleugel klapte.

Het feit dat zo’n scheurtje de oorzaak was van de dood van de zeven inzittenden, geeft aan dat er zeer nauwkeurige inspecties nodig zijn voor toekomstige ruimtevluchten, stelde O’Keefe. Een dergelijk haarscheurtje is immers alleen van een afstand van een paar centimeter te constateren. De NASA is onder meer van plan extra handgrepen en voetsteunen te bevestigen aan de buitenzijde van de spaceshuttles. Die moeten ruimtevaarders in staat stellen ook in de ruimte grondige inspecties uit te voeren.

Sinds het verongelukken van de Columbia houdt de NASA de ruimteveren aan de grond. Als de NASA weer bemande ruimtevluchten gaat uitvoeren, zullen lanceringen altijd overdag plaatsvinden, zei O’Keefe. De camera’s op Kennedy’s Space Center kunnen dan de scherpst mogelijke opnames maken. De beelden van het isolatieschuim dat op de vleugel van de Columbia terechtkwam, waren zo onduidelijk, dat de NASA op basis daarvan niet kon vaststellen welke schade het schuim had aangericht.

De commissie die het verongelukken van de Columbia onderzoekt, voerde de laatste tests uit in San Antonio. Daar lieten onderzoekers een stuk isolatieschuim van anderhalf pond met een snelheid van 845 kilometer per uur op een nagebouwde shuttlevleugel klappen. Het onderzoek wees uit dat het schuim kleine openingen tussen de hittepanelen op de vleugel en haarscheurtjes had veroorzaakt. De commissie vermoedt dat er tijdens de terugkeer in de dampkring hete gassen door zo’n scheurtje in de holle vleugel van de Columbia zijn binnengedrongen, waardoor die vleugel van binnenuit smolt en de shuttle uiteenspatte. De onderzoekers publiceren naar verwachting eind volgende maand hun eindrapport.