Het was in 1946 een zaak van geloof, aldus het boekje. De tekst van Jeremia 33:3 stuurde drie Amerikanen naar Nederland: „Roep Mij aan en Ik zal je antwoorden. Ik zal je grote, wonderlijke dingen bekend maken, dingen die je volkomen onbekend zijn.”

Opnieuw naar Nederland. Soldaten die na de Tweede Wereldoorlog terugkeren naar de VS vertellen daar namelijk hoe ze Europa hebben achtergelaten: kapotgeslagen, met verbijsterde mensen en een verloren generatie jongeren. Vooral de geestelijke nood is groot. Nederlandse immigranten in de VS, onder wie de bekende Corrie ten Boom, besluiten zich in te zetten voor de Europese jeugd.

Tijdens de oorlog is Youth for Christ ontstaan, met het oog op het geestelijk welzijn van de Amerikaanse jeugd. Door de verhalen over de nood in Europa gaat de directeur, Torrey Johnson, zelf een kijkje nemen in diverse landen. Wat hij ziet, schokt hem. Teruggekeerd in de VS besluit hij actie te ondernemen. Zomer 1946 worden er twee teams samengesteld. Het eerste, met onder anderen Billy Graham, zal naar Engeland reizen. Het tweede team gaat naar Nederland. Het bestaat uit drie mannen: Douglas Fisher (pianist), Don Devos (zangleider) en Spencer de Jong (spreker).

Als de drie vanaf het vliegveld in de VS vertrekken, doen vele Hollandse immigranten hen uitgeleide. Ook al is het midden in de nacht, zo’n 2000 mensen willen de broeders uitzwaaien. „Wanneer de president vertrekt, is er niet zo veel belangstelling als deze nacht”, moet een beambte van het vliegveld gezegd hebben. Vlak voordat ze het vliegtuig ingaan, zingen de drie Amerikanen hun eerste Nederlandse woorden: „Geloofd zij God met diepst ontzag.”

De mannen komen in september in Nederland aan. Met hulp van een aantal Nederlanders organiseren ze in zes weken tijd tientallen bijeenkomsten, zogeheten rally’s. Er klinken op neutraal gebied nieuwe en oude liederen met moderne muziek, en een stevige preek. Onderdeel is ook de uitnodiging om voor Jezus te kiezen door de hand op te steken of naar voren te komen.

Als de drie Amerikanen na zes weken vertrekken, kunnen ze terugkijken op een bijzondere periode. Zo’n 56.000 jonge mensen zijn op de rally’s afgekomen, 3500 van hen hebben een publieke keus voor Jezus gemaakt.

Het verhaal van 65 jaar geleden is te lezen in de jubileumuitgave ”Rock & Roll. In beweging voor Jezus en jongeren”, geschreven door YfC-directeur Edward de Kam en Neeltje Rietveld-de Jong (uitg. Ark Media). Het boekje laat aan de hand van historische schetsen, interviews met oudgedienden, impressies en veel fotomateriaal zien hoe het na 1946 verder is gegaan. Nederlanders –onder wie Albert Zijp, Corrie ten Boom en Dick Lugthart– nemen het evangelisatiewerk over. Overal worden rally’s georganiseerd, lokale comités ontstaan, tijdens weekenden en vakantieweken wordt nazorg verleend, het blad Jeugd in Actie wordt gelanceerd.

Als in de jaren 60 de rally’s niet meer aanslaan, worden andere vormen beproefd. In de jaren 60 en 70 gaat de organisatie via 130 koffiebars op zoek naar de jeugd. De formule blijkt aan te slaan. Mannen als Hans Eschbach, Arnold van Heusden en Pieter Boomsma raken bij het jeugdwerk betrokken. Muziek –vooral gospel– speelt een steeds grotere rol bij de evenementen, zomerkampen en festivals.

Na een moeilijke tijd in de jaren 90 groeit Youth for Christ uit tot een „professionele club” die op dertig plaatsen welzijnswerk doet, op scholen werkt met theaterteams, honderden kerken voorziet van missionaire jeugdwerkprogramma’s en opnieuw participeert in het Flevo Festival. De organisatie telt momenteel ruim 150 medewerkers en 4000 vrijwilligers.

Het doel van YfC is na 65 jaar nog steeds hetzelfde: „Jongeren laten zien hoe groot Gods liefde is.”