Zij schrijven dat na een onderzoek dat ze in opdracht van de Amerikaanse bisschoppenconferentie hebben gedaan. Zij stellen dat het aantal gevallen van misbruik zijn top in de jaren zestig en zeventig bereikte en daarna sterk is verminderd.

Het is het grootste onderzoek dat tot nu toe naar het seksueel misbruik door rooms-katholieke geestelijken is gedaan. Organisaties van slachtoffers hebben vooral kritiek op de conclusie dat het aantal gevallen sterk is verminderd. „Zoals te verwachten was, hebben de bisschoppen een rapport gefinancierd dat hun precies zegt wat ze willen horen: het was allemaal niet te voorzien, het was lang geleden, het was niet zo erg en het was niet hun fout.”

De reden van deze crisis in de kerk is dat de misdadigers eerder verborgen worden gehouden, vertroeteld en bevorderd dan uitgestoten, zoals in andere instellingen gebeurt”, zei directeur David Clohessy van een organisatie van slachtoffers.

Volgens Karen Terry, die bij het onderzoek betrokken was, is het misbruik niet aan één factor toe te schrijven. Het seksueel misbruik is niet los te zien van ontsporingen in de samenleving in de jaren zestig en zeventig, aldus Terry. Zij wees erop dat de cijfers over misbruik te vergelijken zijn met die in scholen en verenigingen. Veel priesters die in de jaren veertig en vijftig volwassen werden, groeiden op in gezinnen waar praten over seks taboe was. Ze werden opgeleid in seminaries die hen niet voorbereidden op een leven van seksuele onthouding. „In de sociale chaos van de seksuele revolutie” ontspoorden zij, aldus Terry.

De Amerikaanse (aarts-)bisdommen hebben ongeveer 3 miljard dollar (ruim 2 miljard euro) uitgetrokken voor schadevergoedingen voor slachtoffers van seksueel misbruik. Diverse bisdommen hebben onroerend goed moeten verkopen of zelfs het faillissement moeten aanvragen.