Verhoogde luchtdruk tijdens het afgraven van de laatste meters geeft tegendruk op de bodem en houdt deze op zijn plek. Dit helpt schade te voorkomen die de opwaartse druk van het grondwater in de onderliggende zandlagen zou kunnen aanrichten. Een alternatieve optie, het wegnemen van de druk met pompen, zou kunnen leiden tot barsten in de bodem van de bouwput of tot het verzakken van de straat.

Station Vijzelgracht kreeg landelijk bekendheid toen tot twee keer toe huizen in de omgeving verzakten. Dat kwam door een lekkage in de bouwput.

Om de laatste 20.000 kubieke meter grond uit te graven gaan dertig weken lang dagelijks 120 mensen onder de grond werken, onder de kunstmatig gecreëerde luchtdruk van 1,3 bar. Dat is twee keer hoger dan normaal en is gelijk aan de luchtdruk dertien meter onder water.

De medewerkers komen in de afgesloten ruimte via speciale sluizen, waar ze vooraf een kwartier lang wennen aan de werkomstandigheden. Aan het eind van de zes uur durende werkdag krijgen ze in dezelfde sluizen een decompressiebehandeling van een uur, dit om de caissonziekte te voorkomen.

De caissonziekte komt voor bij mensen die na onder verhoogde luchtdruk te hebben gewerkt ineens in een een lagere luchtdruk terugkomen, zoals duikers. Onder hoge luchtdruk krijgt het lichaam meer stikstofgas dan normaal. Bij plotselinge terugkeer in de normale omgeving wordt stikstof soms niet snel genoeg afgevoerd via de longen. Dan vormt het belletjes in de bloedvaten die de bloedsomloop verstoren. In de hersenen kunnen deze belletjes zelfs dodelijk zijn.