Maar nu staat Di Rupo weer in het brandpunt van de belangstelling. Koning Albert II benoemde hem maandag tot formateur, vermoedelijk in een ultieme poging toch nog een regering in het zadel te helpen. Slaagt Di Rupo, dan wordt hij de eerste Franstalige premier van België sinds Paul Vanden Boeynants, die in 1978 en 1979 een kabinet leidde. De laatste Franstalige socialist op deze post was Edmond Leburton in 1973 en 1974, wiens kennis van het Nederlands zich beperkte tot de zin „Iek heb niets meer te zeggen”.

Mocht Di Rupo Belgisch premier worden, dan is hij niet alleen de eerste Franstalige in lange tijd op die positie, maar ook de eerste regeringsleider die openlijk voor zijn homoseksualiteit uitkomt. In 1996, tijdens de Dutrouxaffaire, raakte hij zelfs nog even in opspraak door beschuldigingen van pedofilie, maar die bleken volledig ongegrond.

Om als premier goed uit de voeten te kunnen, zal Di Rupo wel nog een bijspijkercursus Nederlands moeten volgen, want ook hij beheerst de taal van de meerderheid van zijn landgenoten maar matig. Zelf grapte hij een tijdje terug dat hij het Frans en Italiaans ook niet perfect spreekt.

Italiaans is de moedertaal van Di Rupo, die in 1951 werd geboren als zoon van arme Italiaanse migranten. Al snel na zijn opleiding als scheikundige kwam hij in de gemeenteraad van Bergen (Mons in het Frans). Later belandde hij in de nationale politiek, onder meer als minister en vicepremier. Sinds 1999 leidt de doorgaans met een vlinderdas gesierde Di Rupo de PS.