Roos deed verslag van zijn bezoeken aan Cuba ter voorbereiding van de jongste actie van Draagt Elkanders Lasten (DEL), de stichting via welke het Reformatorisch Dagblad zijn jaarlijkse lezersactie afwikkelt.

Blijf in een door vele noden geteisterd land als Cuba dezelfde vragen over leer en leven stellen die u ook in Nederland zou stellen, zei DEL-coördinator Roos, met het zoeken naar betrouwbare partners en houd –zoals u het hebt gedaan– de ontvangende partij aan gedetailleerd omschreven projectvoorstellen. Zo schept u mogelijkheden voor eerlijk toezicht op de besteding.

Roos had zijn toespraak de titel ”Alle dingen werken mede ten goede” meegegeven. Hij kwam op dat idee door enkele indrukwekkende ontmoetingen in Cuba. Allereerst met een jonge Cubaanse predikant. De man, die leed aan een agressieve vorm van artritis, klaagde niet, maar noemde alleen de vindplaats van een Bijbeltekst: Romeinen 8:28, de tekst waarin de woorden van de titel voorkomen.

Als tweede voorbeeld vertelde Roos over de predikant die met enkele naaste collega’s gedwongen werd zich aan te sluiten bij een groot kerkverband, waarin de gereformeerde leer aanzienlijk minder op de voorgrond stond. Ook hun theologische opleiding moest dicht. De predikant werd beboet, kreeg publieke steun van gemeenteleden, kwam in de belangstelling en werd vervolgens door de politie voor nader verhoor opgebracht. Zijn tegenstanders werden toen geconfronteerd met twee opschriften die op de deurposten van de predikant waren gekrijt. Links stond: Christus is het Licht, rechts: God is liefde.

Doordat de Verenigde Staten zijn „socialistische” revolutie van 1959 tegenwerkten, aldus een uitspraak van Fidel Castro, dwongen ze hem voor het communisme te kiezen. Vanaf 1961 heette Cuba officieel atheïstisch. Het kwam in de jaren zestig steeds vaker tot conflicten tussen kerk en marxistisch-leninistische staat. Er werden predikanten gearresteerd, sommigen moesten naar werkkampen.

Het huidige Cuba maakt op Roos niet de indruk van een orthodox-communistisch land, zoals landen in het Oost-Europa van voor de Wende. Hij kon in Cuba vanuit zijn hotel onbeperkt naar het buitenland telefoneren en had niet het gevoel dat hij voortdurend werd gevolgd of afgeluisterd. Toch is daarmee lang niet alles gezegd, aldus Roos, die erop wees dat er nog steeds vrees voor de overheid leeft bij veel Cubaanse christenen.

Cuba heet vanaf 1992 niet meer atheïstisch maar seculier. Zelfs christenen mogen nu lid zijn van de communistische partij. Hoewel er sprake lijkt van enige versoepeling ten aanzien van de kerken, zijn er nog steeds talloze maatregelen die de kerken beperken in hun functioneren. Christenen hebben het in Cuba niet gemakkelijk. Carrière maken is er voor christenen niet bij.

De overheid ziet erop toe, zo zei Roos, dat de kerken zo min mogelijk of liever helemaal niet groeien. Zij verleent in principe geen vergunning voor nieuwbouw of uitbreiding van kerkgebouwen, hoewel die hard nodig zijn wegens de grote groei van het protestantisme. Ook de nationalisering, en dus ontchristelijking, van de 100 protestantse en 300 rooms-katholieke scholen is nooit ongedaan gemaakt.

De DEL-actie van het RD bracht 311.000 euro op, te besteden aan projecten van SEZ, Gereformeerde Zendingsbond en deputaatschap Bijzondere Noden van de Gereformeerde Gemeenten.

Het openingswoord op de jaarvergadering werd gesproken door voorzitter ds. A. C. Uitslag (Urk), het slotwoord door tweede voorzitter ds. L. Blok (Gorinchem). De vergadering maakte kennis met de nieuwe bestuurssecretaris, M. Kramer uit Barendrecht, die vier jaar werkzaam is geweest in het Spaanssprekende Bolivia, op het zendingsterrein van de Netherlands Reformed Congregations. Hij volgt ir. L. A. Jansen op, die wegens gezondheidsproblemen het secretariaat moest neerleggen.