Op de bewuste nacht zagen twee fietsende meisjes een man met een lichaam zeulen. Ze fietsten terug naar Renesse en waarschuwden de politie. Die reed met de meisjes terug naar de aangewezen plek en trof niets aan. Op de terugweg zagen ze plotseling N. uit de bosjes springen. Hij deed volgens hen nogal paniekerig en vroeg de politiemannen om hulp omdat er een meisje bewusteloos in een sloot lag.

Er ging van alles fout in het onderzoek. De plaats delict werd niet afgezet of bewaakt, er werd geen sporenonderzoek gedaan en de communicatie rammelde aan alle kanten. Zo oordeelde een teamchef dat er niets ongewoons aan de hand was geweest omdat er in Renesse wel vaker mensen in een sloot lagen.

De officier van dienst, die naar de plaats delict ging, reed onverrichter zake terug omdat er niemand was. „Het regende hard”, was zijn verklaring voor de afwezigheid van agenten. Ook waren de processen-verbaal onvolledig en gebeurde het eerste verhoor van N. in gebrekkig Engels en Duits. De vertaling ervan klopte bovendien niet.

Raadsvrouwe Benedicte Ficq bestempelde het onderzoek als slecht, onvolledig en onbetrouwbaar. Ze wilde daarom het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk verklaren. Mocht de rechtbank anders beslissen, dan moet N. worden vrijgesproken omdat er maar één bewijs was en dat was dat hij bij het slachtoffer in de sloot had gestaan. En dat was dus te weinig, aldus de advocaat.

Uitspraak 27 mei.