Het BBD-koor repeteert elke maandag van twaalf tot twee in het Haagse Theater in de Steeg. De twintig aanwezigen, onder wie één man, zetten hun beste beentje voor in ”Breng eens een zonnetje onder de mensen”. Anijs begeleidt hen op de piano. Jacques de Groot (87) staat hem bij. Hij speelt mee op mondorgel of trombone en pakt regelmatig zijn tamboerijn.

„Net zongen we een pittig liedje, laten we nu iets rustigs pakken”, stelt de dirigent voor. Het wordt ”Margrietje”, nummer 86 in de zangmap. Na de eerste poging schaaft Anijs wat bij. „De tekst is droevig, maar bevat ook iets troostends. Probeer daarom gevoel te leggen in het eerste woord van de regel ”Ach, Margrietje, de rozen zullen bloeien”, zodat luisteraars die schouderklop haast voelen.”

Het BBD-koor bestaat sinds 2000 en treedt zo’n vier keer per jaar op in een verpleeg- of verzorgingshuis. Het repertoire, vooral Hollandse liederen van vroeger, roept veel herkenning op, merken An Brandeburg (89) en Henny Bogaards (71), koorleden van het eerste uur. „Mensen die verstandelijk zijn achteruitgegaan, zingen vaak mee.” De vrouwen typeren het koor als een vriendenkring. „We kijken naar een repetitie uit. Alleen al vanwege de gezellige sfeer.”

Het koor zingt alles eenstemmig. „We moeten het elkaar niet te moeilijk maken”, vindt koorlid Nellie Hendriks (86). Ook zij geniet van de activiteit. „Anders zit je maar binnen. Mijn man en ik zingen vanaf het begin. Misschien maken we het einde van het koor nog mee, want de BBD zit in zwaar weer.”

Salima Bours, die namens deze dienst de coördinatie van het koor heeft, beaamt dit. „Door bezuinigingen van de gemeente Den Haag komen de meeste vaste medewerkers op straat te staan. Het zou ontzettend jammer zijn als we moesten stoppen, want voor veel leden is de wekelijkse repetitie het enige uitje. Er valt ook een stuk sociale controle weg. Als iemand wegblijft zonder zich af te melden, gaan we poolshoogte nemen. We hebben wel eens een koorlid gevonden dat thuis al twee dagen op de grond lag.”

De sfeer in de zanglocatie is gemoedelijk. Er wordt in een rustig tempo gewerkt. Tijdens het zingen wiegen sommige leden mee. Veel liederen hebben een hoog nostalgisch gehalte. ”Kleppermars”, ”Hoor de muzikanten”, ”De paden op, de lanen in”; het is genieten voor de aanwezigen. ”Zilverdraden tussen ’t goud. Ja, mijn schat, wij worden oud”.

Dit is het slot van een zesdelige serie.