Lies Elion bijvoorbeeld, een meisje dat op haar onderduikadres werd uitgebuit als huishoudelijk hulp en dat later op een zolder vol ratten verbleef totdat het ook daar niet meer veilig was en ze van plek naar plek zwierf.

Of Jack Eljon, die verstopt zat bij een vrouw die hem anderhalf jaar lang sloeg omdat hij naar zijn moeder vroeg, zodat hij zich elke avond in slaap huilde.

Voor veel jonge onderduikers bleek het ergste nog te moeten komen. „Ik heb vaak gezegd dat de tijd na de oorlog tien keer zo erg was als de oorlog zelf”, vertelt Sieny Kattenburg, die vanaf mei 1945 tevergeefs wachtte tot haar vader uit Polen zou terugkomen.

Marcel Prins en Peter Henk Steenhuis bundelden veertien verhalen van jonge onderduikers in ”Ondergedoken als Anne Frank”, een boekje waarvan je hoopt dat veel jongeren het zullen lezen opdat ook zij niet vergeten…

De aangrijpende verhalen zijn goed geschreven. Qua stijl lijken ze wel op elkaar, wat een flinke invloed van de samenstellers doet vermoeden. Begrippen zoals hongerwinter en deportatie worden uitgelegd.

Mooi, dat er een website bij het boek is gemaakt. Op ondergedokenalsannefrank.nl staan animaties en foto’s. Terwijl het boek vooral op jonge lezers is gericht, lijkt de website meer bedoeld voor ouderen.

Boekgegevens

Ondergedoken als Anne Frank. Verhalen van Joodse kinderen in de Tweede Wereldoorlog, Marcel Prins en Peter Henk Steenhuis; uitg. Querido, Amsterdam, 2011; ISBN 978 90 451 1196 4; 208 blz.; € 14,95.