Met dit pleidooi beet de emeritus predikant ds. Benjamin Clark dinsdag het spits af tijdens de Colloque Biblique Francophone. De vierdaagse conferentie voor Franstalige protestanten ging dinsdag nabij Lyon van start. De colloque, die 27 jaar geleden begon als ”Pastorale de Dijon”, heeft dit jaar bijna zeventig deelnemers, onder wie een Roemeen uit Galati, een universiteitsstad in Roemenië, enkele deelnemers uit Nederland en mensen uit Afrikaanse landen als Benin, Burkina Faso en Burundi.

Rationele theologie

Ds. Clark sprak in zijn eerste lezing over ”Onderlinge christelijke gemeenschap. De wederzijdse zorg en onderlinge dienstbaarheid van en voor elkaar”. De predikant studeerde theologie in zijn geboorteplaats Belfast, in Noord-Ierland, en aan de theologische faculteit van de waldenzen in Rome en in het Franse Aix-en-Provence.

Ds. Clark, die ook jaren als studentenpastor werkzaam was, kreeg bekendheid door zijn boek ”Delight for a wretched man” (”Vreugde voor een ellendig mens”), over Romeinen 7.

De predikant heeft de indruk, zo zei hij dinsdag, dat de onderlinge zorg en dienstbaarheid in het gereformeerd protestantisme stiefmoederlijk behandeld worden. „Rationele theologie lijkt gereformeerden beter te liggen dan zaken die het hart raken. In de Bijbel neemt de onderlinge gemeenschap echter een centrale plaats in.”

Schouderklopje

Volgens de inleider heeft iedere christen behoefte aan persoonlijke bemoediging. Juist in deze tijd, waarin in de christelijke gemeente veel eenzaamheid bestaat, zou door onderlinge aandacht en wederzijdse bemoediging de bovennatuurlijke liefde van God manifest moeten worden, vindt ds. Clark. „Die individuele aandacht is meer dan een vluchtig praatje na afloop van de preek of een goedbedoeld schouderklopje.”

Omdat een christelijke gemeenschap leeft vanuit Gods genade, zei de predikant, is de persoonlijke aandacht voor elkaar geen hoogstandje, maar behoort die wezenlijk bij het normale geestelijk leven. „Volgens de Bijbel zijn zorg en aandacht voor elkaar geen extraatjes en ook geen specialismen van sommige christenen, maar behoren die tot de grondhouding van ieder gemeentelid. Als de gemeenschapszin ontbreekt, is ook het geestelijke leven afwezig of gaat dat mank.”

Verticale dimensie

Ds. Clark, die sinds zijn emeritaat in de Elzas woont, betoogde dat christenen te snel en vaak uitsluitend hulp zoeken bij seculiere hulpverleners, „met veronachtzaming van de kwaliteiten in de eigen gemeente.” Hoewel hij de bekwaamheden van professionele hulpverleners niet wil minachten, is hij van mening dat hun visie vaak haaks staat op het christelijk mensbeeld. „Er moet ook aandacht zijn voor de geestelijke component van de psychosociale nood. De christelijke gemeenschap kent in de hulpverlening zowel een verticale als een horizontale dimensie.”

Confronterend

Dinsdagavond hield ds. Alex Sarran, predikant van de evangelisch-gereformeerde kerk in Lyon, een avondsluiting over het boek Amos. Ds. Sarran wees op het „ongemeen provocerende en confronterende karakter” van Amos. Volgens de predikant uit Lyon is Amos’ felle en soms vreemd ironische taalgebruik bedoeld om het ontrouwe gedrag van het verbondsvolk Israël aan de kaak te stellen.

Ds. Sarran: „Zij veranderden de ware religie in zelfbedachte religiositeit om God van zich af te houden. Amos’ scherpe oordeelsaankondiging gaat in tegen deze opzettelijke onbekeerlijkheid. Juist omdat de Heere trouw is aan Zijn beloften, zendt Hij het volk beproevingen en pijnlijke rampen. Net als tijdens de wetgeving op de Sinaï moet het volk weer bereid zijn God te ontmoeten. Daarom laat Amos midden in die beschrijving van de rampen enkele lofprijzingen op God horen. Ook in Amos 4, vers 12 en 13, staat zo’n lofprijzing, of doxologie, zodat het volk het echte karakter van God zal zien.”

In Ste-Foy-lès-Lyon, nabij Lyon, begon dinsdag de jaarlijkse Colloque Biblique Francophone, die tot en met vrijdag duurt. Deze krant doet viermaal verslag. Morgen deel 2.