De permanente markering, bestaande uit raamdelen van authentieke barakdelen, herinnert aan de 20-jarige bewoning van het kamp door Zuid-Molukkers. Het voormalige Duitse Durchgangslager werd vanaf 1951 onder de naam Schattenberg bewoond door Molukse strijdkrachten van het Koninklijk Nederlands-Indisch leger (KNIL), samen met hun gezinnen. Pas in februari 1971 vertrok het laatste Molukse gezin. Daarna werd het terrein afgebroken.

Volgens Mulder heerste zaterdagmiddag vooral het gevoel van dankbaarheid. „De locatie wordt met name geassocieerd met de Jodenvervolging, maar kent een langere periode dan 1940-1945.”

De belangstellenden waren vrijwel allemaal Molukkers die destijds op Schattenberg hebben gewoond. „Een reünie, voor en door deze mensen opgezet.” Het monument is door het herinneringscentrum ontworpen. Bij de markering staat een scheepskist opgesteld. „Zoals destijds door de Molukse mensen meegenomen en nooit uitgepakt. Want hun verblijf was immers tijdelijk, zo werd toen gedacht.”

In tegenstelling tot de herinnering aan Westerbork van de Joodse kampoverlevenden zijn de herinneringen bij de ‘oud-Schattenbergers’ veelal positief en warm. Het kamp was vanaf de vijftiger jaren voor de Molukkers een besloten en veilige samenleving die weinig met de ‘buitenwereld’ te maken had.

Na de onthulling van het monument werd het boek ‘Molukkers in kamp Westerbork’ gepresenteerd.