De positie van de Goede Vrijdag is in ons land nogal bijzonder. De meeste bedrijven en winkels zijn gewoon geopend. Medewerkers en winkelpersoneel krijgen hoogstens iets eerder vrij. Alleen de scholen zijn gesloten.

Het is niet overdreven om te stellen dat de Goede Vrijdag in onze maatschappij stiefmoederlijk wordt behandeld. Officieel wordt de dag dan misschien wel aangemerkt als een christelijke feestdag, maar in het leven van alledag is daar weinig tot niets van te merken. Voor veel mensen in ons land, die vaak geen benul meer hebben van wat er gebeurde op de Goede Vrijdag en Pasen, is de vrijdag voorafgaande aan Pasen vooral de dag waarop nog snel inkopen gedaan kunnen worden voor het vertrek naar de camping of het vakantieadres.

Voor christenen is dat, als het goed is, volstrekt anders. De dood van de Heere Jezus aan het kruis op Golgotha wordt in de kerken terecht gezien als een cruciaal heilsfeit. Op zo’n dag, maar ook in de lijdenstijd ervoor en in de Stille Week, past in het bijzonder inkeer en overdenking van het lijden van Christus.

Het paasfeest in Israël, door God ingesteld in Exodus 12, duurt zeven dagen. Zeven dagen lang, een hele week dus, worden de grote daden van God herdacht en gevierd. Er wordt uitvoerig stilgestaan bij wat er gebeurde, daar in Egypte. Hoe God Zijn volk uitleidde uit Egypte met een machtige hand en een uitgestrekte arm. Hoe Hij hen, dwars door het doodswater van de Rode Zee heen, droogvoets aan de overkant bracht.

Op Goede Vrijdag en Pasen gedenken we hoe de Zoon van God afdaalde in het water van de dood en erin omkwam. Zoals Jona drie dagen en drie nachten in de buik van de walvis was, zo was de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten in het hart van de aarde. Het Leven leek voorgoed gedood.

Maar het was schijn. God zette op de paasmorgen Zijn Zoon aan de overkant van de dood op de oever van het eeuwige leven.

Als christelijke gemeenten moeten en mogen we elkaar niet de maat gaan nemen over de ‘kerkelijke’ invulling van de Goede Vrijdag. Hoe goed we het ook bedoelen; voor je het weet, hebben we er weer een nieuw sjibbolet bij dat voor verwijdering zorgt.

Het gaat op Goede Vrijdag en Pasen niet om de vorm, maar om de inhoud. De boodschap van dood en opstanding. Het gewicht van de heilsfeiten vraagt ook om evenwicht in het gedenken. Een evenwicht dat, wat de invulling betreft, een zekere vrijheid mag kennen. Als voor iedereen maar duidelijk is dat Goede Vrijdag zeker geen halve feestdag is.