Nieuwland liep naar eigen zeggen „nietsvermoedend” door het winkelcentrum toen de gebeurtenissen zich begonnen af te spelen. „Allemaal mensen kwamen heel hard mijn richting op rennen. Er was paniek en ik hoorde tegelijkertijd doffe schoten, achter elkaar.”

„Het was heel onwerkelijk. Ik kon niets zien en dacht: ik ga gauw de Marskramer in. Zij sloten snel de deuren en ik ben achter een stelling gaan zitten.” Daar probeerde Nieuwland haar man te bellen, maar ze kreeg hem niet te pakken. Ook belde ze haar schoonouders.

Vanachter de winkelstelling kon Nieuwland naar buiten kijken. „Ik zag aan de overkant een vrouw lopen die ik ken. Zij wilde een winkel binnengaan en toen zag ik een lange jongen aankomen die haar in koelen bloede neerschoot. Daarna zag ik hem heel rustig doorlopen en hij schoot nog een keer door de ramen van de Marskramer, waar ik zat. Hij liep richting de Albert Heijn en ik dacht nog: o nee, want ik zag net een vrouw van school met haar drie kindjes nog die kant op lopen.”

Enige tijd later durfde Nieuwland de winkel te verlaten. Haar kennis lag dood op straat. „Ook zag ik een vrouw in een scootmobiel die door haar hoofd was geschoten en bij de Albert Heijn bij de kassa lag een jongen. Ook dood. Later hoorde ik dat dat de dader was.” Volgens Nieuwland was de schutter een blanke jongen van rond de 25 jaar, gekleed in een camouflagebroek.

Na het incident ging Nieuwland naar huis. Later meldde ze zich samen met haar man en twee jonge kinderen bij De Bron om de politie te helpen. Ze is erg geschrokken. „Zeker toen hij door de ramen schoot, schrok ik. Maar het is ook heel onwerkelijk, alsof het niet waar is. Het is net alsof je een toeschouwer bent.”