Ds. Kieviet, predikant van de christelijke gereformeerde kerk van Dordrecht-Centrum, sprak zaterdag in Veenendaal voor de landelijke vergadering van de Bond van Christelijke Gereformeerde Mannenverenigingen over het belang van de gereformeerde belijdenis.

Dat zijn opvatting over de binding aan de gereformeerde belijdenis ook vroeger werd benadrukt, toonde ds. Kieviet aan met de woorden van ds. J. H. Velema. Die gaf in 1947 een boek uit waarin hij „het leven uit de belijdenis van de kerk” als kenmerkend voor de CGK zag.

Deze trouw aan de gereformeerde confessie is meer dan ooit actueel, betoogde ds. Kieviet. „Onze kerken komen voort uit de Afscheiding in de negentiende eeuw. Toen ging het ook om de gereformeerde signatuur en de binding aan de gereformeerde confessie. Belijdenissen onstonden altijd wanneer de waarheid van Gods Woord in het geding was. Het belijden bracht de leer, toegespitst op de actualiteit, kernachtig onder woorden.”

Hij citeerde de vroegere Apeldoornse hoogleraar dr. J. van Genderen, die zei: „De belijdenissen staan niet boven de Bijbel, maar spreken op kernachtige wijze slechts na wat God in Zijn Woord zegt.” Eerst was de Godheid van Christus in het geding, later de Drie-eenheid en in de tijd van de Reformatie de rechtvaardigingsleer en de soevereiniteit van God.

Met verwijzing naar dr. A. A. van Ruler onderscheidde ds. Kieviet drie functies van de gereformeerde belijdenissen: een staf om te gaan, een stok om te slaan en een lied om te zingen. „Iedere gereformeerde christen herkent zich geheel in de gereformeerde belijdenissen, omdat daarin de kernmotieven van de Bijbel zijn verwoord.”

Als drie kernmomenten ziet hij het gezag van Gods Woord, de genade van God in Christus en de zuivere visie op de kerk. Wil de confessie werkelijk functioneren als staf om te gaan, dan moet de inhoud wel worden gekend en overdacht en ook in de praktijk van het kerkelijk leven worden toegepast, aldus ds. Kieviet.

Volgens de Dordtse predikant dienen de gereformeerde belijdenissen soms ook om een „corrigerende tik” uit te delen. Als een kerk de gereformeerde belijdenisgeschriften heeft aanvaard, dan is het ook legitiem deze als maatstaf te hanteren voor het eigen kerkelijk leven, zo zei ds. Kieviet. Zo stelt de Heidelbergse Catechismus duidelijke eisen aan de ware prediking.

Getrouw zijn aan de confessie betekent op dit punt dat elke prediking onderscheidend moet zijn. Een preek dient zowel uitsluitend als binnensluitend te zijn, zowel vertroostend als vermanend, zowel uitlokkend als bedreigend. Hiermee staat of valt het kenmerk van een gereformeerde preek, vindt ds. Kieviet.