Dat zegt professioneel violiste en psychiater Esther van Fenema van de muziekpoli van het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC). Van Fenema is verbonden aan de Nederlandse Vereniging voor Dans- en Muziekgeneeskunde (Nvdmg), die zaterdag een congres houdt in Leiden. Ze deed onderzoek onder vijftig patiënten van de muziekpoli en vergeleek hen met ‘normale’ psychiatrische patiënten, niet-musici. Zaterdag presenteert ze haar onderzoeksresultaten.

Beroepsmusici zijn vaak van jongs af aan op een voetstuk geplaatst door hun ouders. „Ze zijn gestimuleerd om hun talent te ontwikkelen, maar dat heeft ook een negatieve kant. Als iedereen zo’n hoge verwachtingen heeft, kan het tegenvallen als je ze niet waar kan maken. Die hoge verwachtingen leiden ook vaak tot een overmatig positieve zelfwaardering”, aldus Van Fenema.

Opvallend is dat beroepsmusici met een psychiatrische aandoening erg goed functioneren. „Dat is goed te verklaren: hun baan betekent iets anders voor hen dan voor de postbode die ’s middags zijn uniform uittrekt en naar huis gaat. Bij musici valt hun identiteit vaak samen met hun beroep. Ze zullen er niet snel mee stoppen, de concurrentie is immers groot en als je uitvalt, staan er honderd anderen te trappelen om het van je over te nemen.”

Ook opvallend is dat 30 procent van de musici last heeft van podiumangst. Het gaat dan niet om de gezonde zenuwen voor het opgaan, maar belemmerende angst. „Het is een echte hel voor musici. Niet slapen, misselijk, paniekaanvallen op het podium.”

Naast psychische klachten hebben musici ook vaak lichamelijke kwaaltjes. Trompettist en orthopedisch chirurg Boni Rietveld behandelt ze. „Musici hebben vaak elleboogklachten. Dat komt omdat ze hun arm vaak en lang gebogen houden.”

Veel gitaristen en violisten hebben last van hun linkerelleboog, een pijn die uitstraalt naar hun pink. „Je kan het vergelijken met de pijn die je voelt als je je elleboog stoot. Dat geeft een tinteling tot in je pink. Die tinteling voelen de musici ook, maar dan aanhoudend. Daarnaast is er sprake van gevoelloosheid en krachtverlies. Erg vervelend als je muziek maakt.”

Rietveld is voorzitter van de Nvdmg en zal zaterdag spreken over zijn werk. „De pijnlijke elleboog kan in sommige gevallen makkelijk behandeld worden. Als muzikanten met gestrekte in plaats van gebogen armen slapen, hebben ze de volgende dag minder last van de aandoening.” Maar soms is het nodig te opereren. „Daar ben ik erg terughoudend in, want opereren brengt altijd risico’s met zich mee. Ik heb nu 45 musici geopereerd. Ik leg dan de zenuw die het probleem veroorzaakt een stukje naar voren. Tot nu toe werkt dat erg succesvol.”

Lees hier een verhaal over de muziekpoli van het LUMC.