Wethouder Kunst, voormalig portefeuillehouder cultuur, had in een interview begin 2010 gezegd dat ze „nog nooit zó grof en intimiderend was bejegend” als door de klager. Die uitspraak is volgens de Nationale Ombudsman volstrekt niet onderbouwd. Bovendien „mag van een wethouder worden verwacht dat zij een de-escalerende rol inneemt in een voortgaande en kennelijk publieke discussie over hetzelfde onderwerp”.

Het conflict stoelt op het gebruik van het kunstwerk Het Labyrinth aan de Nijmeegse Waalkade. De makers daarvan en de nabestaanden van een van hen waren in 2009 ontevreden over hoe de gemeente met dit kunstwerk omging. Er werden viskramen en tenten voor evenementen op geplaatst, het werd deels gebruikt als parkeerplaats en opslagruimte en het verkeerde in slechte staat van onderhoud.

Een klacht daarover bij de Nationale Ombudsman werd in november 2009 gehonoreerd. Die uitspraak leidde weer tot een interview in de regionale krant De Gelderlander, waarin verantwoordelijk wethouder Kunst de gewraakte uitspraak deed.

Het „heftige taalgebruik” van de klager school volgens Kunst in zinnen als „Politici bedienen zich graag van gemakzuchtige en inhoudloze uitspraken” en „Uw brieven getuigen van een laffe instelling”.

De Ombudsman maakt korte metten met deze zienswijze. Volgens hem moet overheidshandelen „feitelijk en logisch worden gedragen door een kenbare motivering”. Een wethouder die „publiekelijk een mening geeft over een burger, moet desgevraagd wel een toelichting geven waarop ze die mening baseert”. De kwalificatie „grof en intimiderend” kan de wethouder volgens de Ombudsman niet hard maken.

Wethouder Kunst laat via een woordvoerster weten „teleurgesteld te zijn in de uitspraak. Ik heb me destijds écht geïntimideerd gevoeld. De Ombudsman ontkent als het ware dat gevoel”. Verder neemt ze de uitspraak ter kennisgeving aan.