Fieret werd vrijdag in Woudenberg geridderd in de Orde van Oranje-Nassau.

Ter gelegenheid van zijn 25-jarig bestuurslidmaatschap van de Guido de Brès-Stichting, het Wetenschappelijk Instituut voor de SGP, werd Fieret een symposium aangeboden. Tijdens deze bijeenkomst roemde Van Bergen Fierets bijdrage aan vrede en vrijheid in het licht van het gedachtegoed van Guido de Brès.

Fieret kwam in zijn proefschrift over de SGP tot „een zelfstandige taxatie”, toen hij stelde dat ds. G. H. Kersten na de oorlog terecht de Tweede Kamerzetel was ontnomen. „Fieret nam een ander standpunt in dan het partijbestuur, wat hem niet in dank werd afgenomen. Ook in den lande niet, zodat hij eens na afloop van een lezing geen reiskostenvergoeding kreeg.”

Prof. dr. H. W. von der Dunk, emeritus hoogleraar contemporaine geschiedenis en promotor van Fieret, stelde dat diens proefschrift de spanning aantoont tussen historische wetenschap en geloof. „Dat leidt soms tot het benoemen van pijnlijke feiten. U bent pijnlijke conclusies niet uit de weg gegaan. Met name de historicus heeft met deze spanning te maken. De geschiedenis is immers onmisbaar deel van onze identiteit. Wie zijn wij en waar komen wij vandaan?”

SGP-Tweede Kamerlid Van der Staaij typeerde Fieret als „zo ongeveer onze enige echte partijhistoricus.” Zijn proefschrift over de vroege geschiedenis van de SGP noemde hij verplichte kost. Geschiedenis en politiek vormen een mooie combinatie, aldus Van der Staaij. „Kennis van de geschiedenis is belangrijk, niet het minst in politiek Den Haag, waar de waan van de dag dagelijks regeert. Kennis van het verleden helpt uit te stijgen boven het heden en de waan van de dag. Het behoedt mensen voor overschatting, overdrijving en overijling.”

Kennisname van de geschiedenis kan inspirerend werken en mensen wakker schudden. De geschiedenis houdt ook een spiegel voor, schept ruimte, relativeert, aldus Van der Staaij. „Met de toegenomen omloopsnelheid van politici in Den Haag vandaag is het zicht op Den Haag vrijdag een beetje zoek geraakt. Het nadeel daarvan is dat politici en partijen zomaar van de ene dag op de andere onbeschaamd van standpunt kunnen veranderen. Niet dat dat niet mag, maar als de enige argumentatie daarbij is: nu is nu en vroeger is vroeger, is dat wel heel flinterdun.”

Fieret leerde Van der Staaij af om veelvuldig het woordje ”nog” te gebruiken. „Wat dat betreft was Fieret zijn tijd ver vooruit. Ik al was bekend met de dwaling van het vooruitgangsgeloof, dat alles vanzelf beter wordt. Maar Fieret hekelde als ”nog-bestrijder” ook het onder ons gesignaleerde achteruitgangsgeloof: we hebben nog onze eigen scholen en we hebben nog onze vrijheden. Kortom, de gedachte dat het allemaal steeds slechter wordt en dat alles altijd minder wordt. Ook dat is ahistorisch.”