Tijdens een speciale bijeenkomst zullen politici, vertegenwoordigers van diverse maatschappelijke organisaties en ambassadeurs van verschillende landen stilstaan bij dit ‘enkele feit’.

Ongetwijfeld zal de homobeweging een dergelijke moment –als de media weer uitrukken– proberen te benutten om luidkeels te roepen dat de emancipatiestrijd nog lang niet gestreden is. Gewetensbezwaarde trouwambtenaren zijn immers nog steeds niet overal vogelvrij verklaard. En tot frustratie van het COC en haar politieke loopjongens hebben christelijke scholen nog steeds geen ontvangstcomités voor praktiserende homoseksuele leerkrachten opgericht.

De gedrevenheid en de strategische werkwijze van de homobeweging om de politiek en de publieke opinie voor zich te winnen staan in schril contrast met de houding van orthodoxe christenen. Een Nijmeegse hoogleraar zegt vandaag in deze krant dat hij het gevoel heeft dat deze bezwaarmakers tegen het homohuwelijk de strijdbijl hebben begraven: ze beseffen immers dat de wet toch niet meer terug te draaien valt. Het ontbreekt hen tevens aan moed en inspiratie om van zich te laten horen, uit angst om mensen tegen het hoofd te stoten.

Nu is het in onze tijd meer dan ooit van belang om zich op zorgvuldige en pastorale wijze uit te drukken over homoseksualiteit en wat de Bijbel daarover zegt. Maar wie de Bijbel eerlijk wil laten spreken, zal ook niet marchanderen met het gegeven dat het homohuwelijk onnodig, onwenselijk en in strijd is met Gods bedoeling met het huwelijk tussen één man en één vrouw. Dat was tien jaar geleden zo, dat is vandaag de dag ook nog zo.

Maar is er werkelijk nog heilige verontwaardiging dat Nederland alweer tien jaar internationaal vooroploopt in het aantasten van het huwelijk, de hoeksteen van de samenleving?

Tien jaar geleden belegden kerken met het oog op de seculiere wetgeving speciale bidstonden en schreven ze bewogen brieven naar de overheid. Mensen vanuit diverse kerkverbanden wisten zich één in hun gezamenlijke nood. Is daar nog wat van over? Of discussieert de gereformeerde gezindte vandaag de dag vooral over allerlei interne kerkelijke kwesties?

Hoofdschuddend alle ontwikkelingen in de maatschappij volgen en daarover klagen op een verjaardag tijdens het verorberen van een gebakje is niet zo moeilijk. Inkeer tot onszelf en vurig gebed om bekering zijn zeker noodzakelijk gezien de ernst en de nood van de tijd. Maar het is niet minder nodig om, toegerust vanuit Gods Woord en de christelijke traditie, zich te verdiepen in de achtergronden van het oprukkende totalitaire en intolerante gelijkheidsdenken. Want het homohuwelijk staat symbool voor een bredere morele revolutie die gaande is.

Het homohuwelijk kan en mag nooit gewoon worden. Wie daaraan went, miskent bijbelse, historische, culturele, en internationaal-juridische bezwaren. Wie deze bezwaren zich eigen maakt, zal weten van een gepast zwijgen, maar op zijn tijd ook geroepen worden tot een profetisch spreken.