Tot zijn verbazing merkte Daan van der Kaaden (49) begin jaren negentig dat er „geen echte” biografie bestond van kinderboekenschrijver W. G. van de Hulst. In christelijke kring alom bekend om ”Peerke en z’n kameraden”, ”Ouwe Bram”, ”Jaap Holm en z’n vrinden” en tientallen andere kaskrakers.

Van der Kaaden deed zijn ontdekking toen hij als journalist werkte aan een artikel over de jubilerende uitgeverij Callenbach. „Van de Hulst was de kurk waarop Callenbach dreef. Hij schreef, naast zijn werk als hoofd van de school, een enorm aantal titels. Over hem was alleen een geromantiseerde biografie van Rie van Rossum verschenen.”

Van der Kaaden besloot zich in het leven van de Utrechtse, hervormde kinderboekenschrijver te verdiepen. Hij sprak met diens (klein)kinderen en dook in archieven. In 1994 rolde de biografie ”Zoeken naar de ziel” van de pers.

Van de Hulst was zijn tijd vooruit, stelt Van der Kaaden. „Hij was een van de eersten die niet bewust allerlei preken en bekeringsverhalen in zijn boeken stopten. Al schakelde hij het geloof niet uit. Kinderen bidden bijvoorbeeld voor het eten, omdat ze dat in het echt ook doen. Maar hij sleepte het geloof er niet met de haren bij. Dat kwam hem op kritiek te staan van gereformeerden. Die vonden zijn verhalen niet christelijk genoeg. Terwijl wij zijn boeken nu misschien erg braaf vinden.”

Van de Hulst was „mild, maar tegelijk rechtdoorzee”, stelt Van der Kaaden. „Hij had een sterk rechtvaardigheidsgevoel.”

Een „smet” is dat de schrijver in de Tweede Wereldoorlog lid was van de Kultuurkamer, die onder bevel stond van de bezetters. „Ik wil hem op die paar maanden uit zijn leven niet afrekenen. Zijn argument was dat hij zijn lezers zijn boeken niet wilde onthouden. Hij was zeker niet pro-Duits.”

Tijdens de Boekenweek komt dagelijks een biograaf aan het woord. Morgen: M. H. Karels-Meeuse over Sukey Harley.