Ds. Huijgen sprak zaterdag op de jaarlijkse themadag van hervormde en christelijk gereformeerde mannenverenigingen in Veenendaal. De bijeenkomst had plaats in gebouw Maranatha naast de hervormde Julianakerk. Thema was de vraag: ”Wie is God voor u/jou in het persoonlijk leven?”

Institutie

Ds. Huijgen, predikant van de christelijke gereformeerde kerk te Genemuiden, besprak dit onderwerp vanuit theologische perspectief. Volgens de predikant is Godskennis een zaak die altijd via het hart gaat en dus per definitie persoonlijk van aard is.

De Genemuider voorganger, die over enkele weken promoveert op wat Calvijn zegt over de manier waarop God Zich in de Bijbel aanpast aan het bevattingsvermogen van mensen, haalde de beroemde openingszin van de Institutie aan. Daarin schrijft de zestiende-eeuwse kerkhervormer dat er geen zelfkennis is zonder Godskennis en omgekeerd.

Ds. Huijgen nam Mozes als voorbeeld. Niemand stond zo dicht bij God en toch begeerde Mozes in Exodus 34 om Hem beter te leren kennen. „Mozes krijgt God niet te zien, dat is onmogelijk, maar Mozes leert via het spreken van God dat Hij barmhartig en rechtvaardig is.”

Waren deze zaken nu wel zo nieuw voor Mozes? zo vroeg de predikant zich af. „In beginsel kende Mozes deze eigenschappen al, maar uit zijn reactie valt wel af te leiden dat Mozes deze bekende zaken dieper had mogen inzien”, aldus ds. Huijgen.

Vriend

Mozes mocht weliswaar dicht bij God verkeren, toch mocht hij niet uit het oog verliezen welke afstand er bestond tussen hem en de almachtige Heere, zei de predikant. „God is wel de vriend van Mozes, maar bij wijze van spreken zal God nooit het ‘vriendje’ worden. Mozes zal dit ondervinden als hij door zijn ongehoorzame daad van het slaan op de rots als straf het beloofde land niet binnenkomt.”

In het Nieuwe Testament duldde Jezus Christus geen onpersoonlijk en vrijblijvend spreken over Hemzelf. Het ging om de vraagt: Wie zegt gij dat Ik ben? Volgens ds. Huijgen geldt dat ook vandaag de dag. „Of Jezus is uw persoonlijke Zaligmaker óf Hij is het niet. Dat is wat anders dan een Godsbeeld, dat eigenlijk een verschrikkelijke term is”, zo zei ds. Huijgen. „Het gaat niet om onze beelden. De vrienden van Job hadden ook allerlei beelden van God, maar Job wist het allemaal niet zo precies. Hij hield in zijn ellende wel aan God vast.”

Kernwoorden

Ds. M. Klaassen, predikant van de hervormde gemeente in Sliedrecht, spitste het dagthema toe op de praktijk van het leven. Hij deed dat aan de hand van de woorden heiligheid en vreemdelingschap, die als kernmotieven voorkomen in het eerste hoofdstuk van de eerste Petrusbrief.

De Sliedrechtse predikant legde uit dat beide begrippen op elkaar zijn betrokken. De heiligheid is zo wezenlijk voor Gods wezen dat een puritein de heiligheid eens de krooneigenschap noemde, aldus ds. Klaassen.

Volgens hem is de heiligheid niet het fundament, maar wel de weg waarin het behoud wordt bewerkt. „Elke christen verlangt naar heiligheid. Voor een predikant is heiligheid niet alleen voor hemzelf noodzakelijk, maar ook voor zijn gemeente. Die heeft meer effect dan al het gedraaf en alle activiteiten.”

Distantie

De predikant toonde met een voorbeeld van Abraham aan dat diens leven –vanuit de belofte en gericht op toekomst– onvermijdelijk het vreemdelingschap tot gevolg had. „Heiligheid is alleen denkbaar vanuit een zekere distantie tot deze wereld. Daarom zijn bezinning en de oproep tot heiligheid zo noodzakelijk, omdat een christenleven altijd moet balanceren op de juiste verhouding tussen actie en contemplatie.”

In Nederland, waarin we in grote welvaart leven, lopen we het gevaar de vreemdelingschap te vergeten, waarschuwde ds. Klaassen. Hij wees erop dat het hoge doel niet zozeer het hemelse Jeruzalem is, maar de Heere van de hemelse Stad.