”Gelukkig, Hij is onbegrensd”, is de titel van de sticker op een van de grafische machines die de vorstin bekijkt tijdens haar wandeling door het nieuwe dorp: Dorp De Hoop. De Koningin toont veel interesse voor de machines, maar is nog veel belangstellender als het gaat om de ervaringen van de mensen die in deze omgeving worden opgeleid.

Dat blijkt ook tijdens het verdere verloop van het bezoek aan onder meer het metaalcentrum en aan de woningen van de bewoners. In die huizen blijft de vorstin, onttrokken aan de nieuwsgierige oren en ogen van pers en genodigden, geruime tijd. Voor gesprekken met de ex-verslaafden. Het geduld van de gasten, verzameld op het plein, wordt danig op de proef gesteld. Het strakke programma -er is nauwelijks anderhalf uur in totaal voor uitgetrokken- loopt al snel een halfuur uit.

De vorstin krijgt, voorafgaand aan de wandeling door het dorp, aan de Provincialeweg in Dordrecht een muzikaal onthaal. Dat heeft plaats in een enorme tent die ter gelegenheid van de opening op het terrein van De Hoop is geplaatst.

Buiten schijnt de zon uitbundig waardoor het al snel warm wordt in de door honderden genodigden gevulde ruimte. Onder hen bevinden zich veel gasten uit het buitenland, de Tweede-Kamerleden Van der Vlies (SGP) en Rouvoet (CU), en andere prominente vertegenwoordigers uit reformatorische en evangelische kringen.

Een gelegenheidskoor, ondersteund door de eigen band, begroet de Koningin met een tweetal christelijke liederen, waaronder een bewerking naar Psalm 107.

Twee bewoners leggen getuigenissen af. „Dat ik hier sta, is een wonder van God”, zegt de veertiger Salmon, die na twintig jaar verslaving aan harddrugs zelfmoordplannen koesterde toen hij vorig jaar met De Hoop in aanraking kwam, daar afkickte en nu een nieuw bestaan opbouwt.

„We maken er geen geheim van dat we een christelijke instelling zijn”, zo verklaart Stortenbeker tegenover de Koningin het voorop plaatsen van muziek, koor en getuigenissen in het programma. Hij zet nog eens de doelstellingen van De Hoop uiteen en noemt het „huiveringwekkend dat de samenleving neigt tot acceptatie” van een aantal verslavingsvormen.

Binnenkort verschijnt er bij De Hoop een publicatie over de verslavingszorg in Australië, waar na een zekere acceptatie een krachtige tegenbeweging tegen drugsverslaving is ingezet. „De resultaten liegen er niet om”, aldus Stortenbeker. Hij meent dat de gevaren van drugs mede als gevolg van het gedoogbeleid onvoldoende worden onderkend.

Verstrekken van harddrugs noemt hij een heilloze weg. „Er zijn er ongetwijfeld die dat wensen, maar een grote groep pakt de kans om af te kicken. Zij willen loskomen van hun verleden en normaal meedraaien in de maatschappij.” Dat die grote groep bestaat, blijkt uit de wachtlijsten bij De Hoop.

De ingebruikname van het dorp is voor de instelling een voorlopig hoogtepunt. Werd in 1975 met een klein centrumpje gestart, anno 2003 is er sprake van een compleet zorgcircuit. Aanvankelijk alleen voor verslaafden, sinds een aantal jaren ook voor psychosociale problemen, vaak voortgekomen uit of verwant aan de verslavingszorg.

Het dorp omvat onder meer een psychiatrisch ziekenhuis voor verslaafden en een centrum voor maatschappelijke opvang. In Dorp De Hoop kunnen cliënten deelnemen aan werkervaringsprojecten en gebruikmaken van een uitgebreid studiecentrum. Het dorp wordt in de volksmond het ”afkickdorp” genoemd, maar Stortenbeker benadrukt dat de doelstelling veel breder is. Het kon na vele jaren van plannen maken worden gebouwd dankzij een miljoenenbijdrage van het ministerie en giften van de vrienden van De Hoop. „Zonder hen was het onmogelijk. Maar bovenal zijn we dank verschuldigd aan God, Die ons de inspiratie en het doorzettingsvermogen gaf”, aldus Stortenbeker.

Op dit moment heeft De Hoop in totaal 140 plaatsen, verdeeld over verschillende centra en vormen van behandeling. Er werken in totaal 150 mensen (omgerekend bijna 140 fulltime arbeidsplaatsen).

Morgen houdt De Hoop in het dorp een open dag. Er worden 6000 vrienden en donateurs verwacht. Er treden ook (jongeren)koren op. Sprekers zijn Bruce Thompsom en Kurt Bruner, vice-president van Focus on the Family in Amerika en schrijver van boeken, films en magazines.