Het aantal dieren is sterk gedaald door het virus dat vorig jaar onder de zeehondenpopulatie heeft huisgehouden. „Het valt ons erg tegen”, zei Lenie ’t Hart, directeur van de Zeehondencrèche Pieterburen woensdag. „De meldingen van onze veldwaarnemers waren al verontrustend. Vorig jaar was natuurlijk een rampjaar met de virusuitbraak, die resulteerde in 2500 geregistreerde dode zeehonden. Je hoopt toch dat meer dieren het virus hebben overleefd, maar dit geeft een heel ander beeld.”

Naast de gewone zeehonden is ook een groep van ongeveer 250 grijze zeehonden geregistreerd. Die leven vooral op de permanent droge zandplaten tussen Vlieland en Terschelling. Het zijn de dieren die zichtbaar zijn vanaf de veerboten van en naar de Waddeneilanden.

De observatievlucht is een momentopname. Het aantal zeehonden in de Waddenzee wisselt met de seizoenen. In de winter foerageren veel dieren in de Noordzee. In het voorjaar komen ze naar de zandbanken van de Waddenzee. De vrouwtjes onder meer om jongen te werpen en te zogen.

Elk jaar voeren medewerkers van de zeehondencrèche boven de Waddenzee een aantal observatievluchten uit. Dat gebeurt met speciale videoapparatuur en volgens een vaste methodiek, waarbij tijdens laag water alleen daadwerkelijk waargenomen dieren worden geregistreerd.

Eerder deze week vonden medewerkers op het wad de eerste ”huiler” van het seizoen. Een huiler is een jong dat zijn moeder is kwijtgeraakt. Het jong is opgenomen in de zeehondencrèche en maakt het goed.