Binnenland

„Waarom geen giro voor Japan?”

AMSTERDAM – Mieko en Tokiko: twee Japanse christenvrouwen die al jaren in Nederland leven. De een heeft een zoon in het Japanse aardbevingsgebied, de ander een oude moeder in Tokio, waar het stralingsgevaar toeneemt. „Japan is niet zo rijk als mensen denken.”

Niek Stam
16 March 2011 12:13Gewijzigd op 14 November 2020 14:06
Mieko (r.) en Tokiko, twee Japanse christenvrouwen in Nederland, trekken zich het lot van hun landgenoten erg aan. Foto RD
Mieko (r.) en Tokiko, twee Japanse christenvrouwen in Nederland, trekken zich het lot van hun landgenoten erg aan. Foto RD

In een bovenwoning in de Amsterdamse binnenstad doen de twee hun verhaal. De woning schudt: in de straat vol snelle auto’s verbouwen veel nieuwe bewoners hun pand. Zo ook de buren van Tokiko Nijsten-Komori, die met een drilboor de muur laten trillen.

Voelt een aardbeving ook zo? Nee, schudden de twee synchroon. „De beweging komt vanuit de vloer, van links naar rechts. Het klinkt alsof je een groot stuk hout breekt. En bij een zwaardere beving gaat de vloer ook nog op en neer.”

Mieko Habte-Suzuki is ervaringsdeskundige. Als kind al, door een zware beving in haar geboorteplaats Nagaoka. „De olieraffinaderij daar heeft dagen gebrand, net als nu bij Tokio.”

Een paar jaar later beleefde ze een zware aardbeving op de negentiende verdieping van een kantoor in Tokio. „Ik zag alle gebouwen om ons heen bewegen. Hoewel wij altijd getraind worden voor de komst van aardbevingen, was ik echt bang. Mijn baas, een Nederlander, raakte in paniek.”

Habte-Suzuki woont al dertig jaar in Nederland met haar Ethiopische man. Van haar vier kinderen woont er een in Japan, in de prefectuur Niigata. „Pas zaterdag lukte het om contact te krijgen met mijn zoon Melchizedek. Hij is niet bang, gelukkig. Net als mijn moeder, die daar ook woont. Ze hebben alleen het gevoel dat de regering niet alles zegt wat ze weet.”

Mieko: „Ik ben wél bezorgd. De tweede grote beving vond plaats in het westen, waar mijn zoon zit. De meeste zorgen maak ik mij om de grote kerncentrale daar. Wat als die ook beschadigd raakt?”

De twee vrouwen zijn lid van de Japanese Christian Fellowship Church in Amstelveen – begin jaren tachtig gesticht door musicus Masaki Suzuki. De gemeente komt elke zondagmiddag samen op de bovenverdieping van de Pauluskerk.

Tokiko is voorzitter van het kerkbestuur. Ambten kent de kleine gemeente niet. „Als er noden zijn, helpen we elkaar.” In het verleden werden gepensioneerde Japanse voorgangers gezocht om de diensten te leiden. Nu komt om de week ds. Ishihara preken, die aan de Theologische Universiteit in Apeldoorn studeert. De andere week kijkt de gemeente een dvd met daarop een preek.

Slechts zo’n 1 procent van de Japanners is christen; in Nederland is de groep christenen dan ook niet groot. Tokiko pakt een lijstje: „Samen met een tweede groep in Vessem komen we op ongeveer vijftig leden.”

Dat een oud-lid van de kerk nu in het gebied rond de Fukushimakerncentrale woont, brengt de nood voor de gemeente nog dichterbij. „Zij bleef ongedeerd, maar haar huis ligt in puin. De keramiekoven van haar broer is vernietigd: zijn bron van inkomen is weg.”

Zondag is er voor de dienst een bidstond gehouden voor Japan. Mieko: „In de preek ging het over het innige gebed van de eerste gemeente, in Handelingen 12. Dat hield ds. Ishihara ons ook voor: om aan te houden met bidden. Voor ons land en onze families.”

Vragen de twee zich ook af waarom dit moest gebeuren? Soms, zegt Tokiko. „Maar we weten dat Gods hand in alles is. Hij heeft hier Zijn plan mee.”

Wat de vrouwen niet begrijpen is dat gironummer 555 in Nederland niet geopend is voor hun land. Tokiko: „Mensen denken misschien: Japan is zo rijk. Maar het getroffen gebied is zo groot en er is zo veel schade. Geld is altijd nodig.”

Ook de gemeente laat zich niet onbetuigd. „Er zijn hier veel Japanse studenten van het conservatorium. We denken aan een benefietconcert.”

Misschien geeft Japan ook wel de verkeerde indruk aan westerlingen, zegt Mieko. „Het lijkt soms alsof we liever onszelf helpen. Dat zit ook wel een beetje in de volksaard: We proberen eerst onszelf te redden voordat we om hulp vragen.”

Anderzijds is het niet gek dat sommige hulpteams uit Nederland worden geweigerd, vinden ze. „Het is Japan: Er moet daar ter plekke veel voor je geregeld worden, een tolk, slaapplaatsen, eten en drinken. Dat is op dit moment een hele organisatie. Bovendien is er al veel hulp uit landen in de buurt zoals Australië of Nieuw-Zeeland.”

Het gesprek met de twee vrouwen voltrekt zich in rust. Geen uiterlijke emoties, hooguit een bezorgde blik. Totdat er samen gebeden wordt. Voor Japan, voor de families, voor het behoud van landgenoten. In de zachte stemmen komt passie en gloed.

Mededeling: Bij de redactie komen vragen binnen over hoe deze gemeente kan worden gesteund in haar actie voor noodhulp aan Japan. Dit kan door geld over te maken op ING-rekeningnummer 7360700, t.n.v. Japanese Christian Fellowship Church, in Amstelveen - onder vermelding van: Noodhulp Japan. De kerk heeft een ANBI-keurmerk.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer