„Zijn geladen prediking heeft velen gestempeld. Ook mij, heel existentieel. Maar als geen ander heeft ds. Boer in de Hervormde Kerk in de bressen gestaan voor het Evangelie der verzoening, toen prof. dr. P. Smits had gezegd „Geef mijn portie maar aan Fikkie.” Het was de eer van Smits te na dat een ander voor zijn schuld zou betalen.

Op de eerste vergadering die ik meemaakte als lid van het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond kwam ds. Boer later. Hij kwam van de synodevergadering waar zijn minderheidsnota over de verzoening was behandeld. Onder doodse stilte deed hij verslag. Van Ruler had zich aan zijn zijde geschaard. Die had gezegd dat hij zich zijn leven lang had doodgeërgerd aan de verzoening door voldoening. Een mens moest over die ergernis worden heengebracht. Daarvoor is bekering nodig. „Die man mag voorzitter van de Bond worden”, zei ds. Boer, impulsief als hij was.

Zijn hartstochtelijke prediking, die ik in Huizen kort mocht horen, was ook voluit trinitarisch: de verkiezende God, de verzoenende Christus, de wederbarende Geest; niet statisch maar dynamisch. Daarin is hij tot vandaag een lichtend voorbeeld. Ik mocht Boer van heel nabij leren kennen tijdens de korte tijd dat hij voorzitter van de Gereformeerde Bond was. Zijn gedrevenheid heeft me geïnspireerd. De Bond mocht sterven, maar de kerk zou leven.

Boer was wars van systemen of van wetticisme in het geestelijk leven, wars ook van gemeentetheologie, wars ook van isolationisme in de kerk. Ik heb die facetten van zijn prediking en dienst aan de kerk willen vastleggen voor het nageslacht. Temeer ook omdat ik bemerkte dat, naarmate de tijd vorderde, mensen aan zijn baard gingen hangen, zonder dat ze in zijn lijn de kerk dienden of in het leven stonden. Ik heb er geen spijt van gehad.”

Tijdens de Boekenweek komt dagelijks een biograaf aan het woord. Morgen Jan Smit over Herman Wijffels.