Geert en Eline de Boo zijn als kerkplanters uitgezonden door de Gereformeerde Zendingsbond (GZB) naar Tokio in Japan. Zij willen er juist nu zijn voor hun gemeente, schrijft Eline op haar recentste weblog. Ze zitten echter met een dilemma: er ligt een uitnodiging om naar de Verenigde Staten te gaan. Moeten ze die aannemen of niet?

Het gezin De Boo was zondag blij veel gemeenteleden te treffen. „In de afgelopen twee dagen hebben we als leiders wel contact met de meesten kunnen krijgen en iedereen lijkt ongedeerd. Nou ja, lichamelijk dan. Materieel is er wel wat schade en veel mensen maken zich zorgen over familie en vrienden in het rampgebied. En over wat misschien nog komt. Een aantal moest veel angst overwinnen om naar de dienst op de elfde verdieping te komen. Maar ook voor hen was het belangrijk om samen te komen, te bidden en ervaringen te delen.”

De Boo wilde de dienst door laten gaan „tenzij een nieuwe grote beving of een radioactieve wolk dat zou verhinderen.” Dat was niet het geval, al waren er „vandaag weer wel veel heftige naschokken. Vooral één van 6,4, hier niet ver vandaan. Nauwelijks kunnen lopen, het intense kraken… alles kwam weer boven”, schrijft Eline de Boo.

Zij constateert dat er onder de Japanners veel angst leeft voor wat er nog komt. „De regering heeft de sterkte van de eerste aardbeving op vrijdag trouwens bijgesteld tot 9,0 op de schaal van Richter. Zou het nog intenser kunnen? Velen denken hier van wel en waarschuwingen doen de ronde dat er binnen een week een zo mogelijk nog grotere klap zal volgen. Ik bid dat ze ongelijk hebben. Het elektriciteitstekort begint nijpend te worden en vanaf morgen worden van delen van Tokio om de beurt voor 3 uur van het elektriciteitsnet afgesloten.”

De christelijke gemeente wil ook praktische hulp leveren, schrijft De Boo. „Na de dienst is een groepje gemeenteleden daken gaan bedekken van beschadigde oude Japanse huisjes in de wijk Tsukishima naast ons. Morgen gaat ons staflid Seima is samenwerking met Crash Japan naar het getroffen gebied op een oriënterende missie voor noodhulp. Later deze week gaat dan een team met de benodigde mankracht en goederen de handen uit de mouwen steken.”

Ook binnen het gezin De Boo is de spanning nog groot, constateert de zendingswerkster. „Iedereen is heel gespannen en wordt om het minste of geringste boos of verdrietig.”

Geert en Eline de Boo stonden ook voor de keuze of zij wel of niet zouden afreizen naar New York nu hun hulp en aanwezigheid in Japan zo gewenst is. „Een aantal maanden geleden heeft onze partnerkerk in New York, Redeemer Presbyterian Church, ons uitgenodigd voor een training en bijeenkomsten. Wel of niet gaan? We willen hier zijn voor de gemeente, voor de Japanners, maar tegelijkertijd is dit misschien een geschenk uit de hemel om even wat afstand te nemen en te ontspannen. Vooral Geert wordt verscheurd door alle verantwoordelijkheden die aan hem trekken, als vader, als kerkleider en pastoraal werker, als man die met zijn handen een bijdrage in het gebied kan leveren. Zoals elk uur in deze afgelopen dagen vragen we ons af wat wijsheid is.”

Het echtpaar heeft besloten toch af te reizen, „als het vliegtuig tenminste kan vertrekken.”

Het kerkelijk leven in delen van Japan is van slag door de ramp. Zo is de Christian Academy in Japan gesloten. Docent Michael Essenburg meldt dat de zondag anders was dan anders en dat iedereen verhalen heeft over angstaanjagende gebeurtenissen. „Op weg naar de kerk sprak ik met een vader die op de vijftiende verdieping van een gebouw was toen de aardbeving Japan trof. Hij zei dat hij de stalen constructie hoorde kraken.”

In de kerk was aandacht voor de ramp, aldus Essenburg. „Ik luisterde naar een bemoedigende preek van pastor Katsumata over hoe God werkt als wij zwak zijn. Blijf bidden voor Japan en ons.”

Zendeling Philip Visser heeft zondag gebeden voor de slachtoffers van de ramp. Hij is verbonden aan de Japan Evangelical Reformed Church in Oita. „Wij hebben zelf niets gemerkt van de aardbeving; daarvoor ligt Oita te ver in het zuiden. Er is hier geen schade.” De zendeling „leeft mee” met de kerken in het rampgebied.

De Japanse ds. George Young, actief als zendeling voor Cascade Fellowship Christian Reformed Church, heeft na de aardbeving twee nachten in zijn auto doorgebracht, meldde de Christian Reformed World Mission.

Zijn huis staat in Kamisu ten noordoosten van Tokio, in het gebied dat getroffen werd door de aardbeving en niet ver van een van de kerncentrales met problemen. De predikant ging zondag voor in een kerkdienst in een huis van een van de gemeenteleden in de kustplaats Choshi. Daarna zou hij proberen naar zijn huis terug te keren.

Verschillende Japanse kerken bundelen de krachten door samen te werken in een zogeheten Crashteam. „Crash staat voor Christian Relief, Assistance, Support and Hope. Zondag was de eerste coördinerende bijeenkomst. Crash is bezig een commandocentrum in te richten in Tokio en uitvalbases te creëren in de getroffen gebieden”, meldt een medewerker.

Crash biedt al enkele jaren verschillende programma’s aan, zoals een training voor medewerkers van kerken hoe zij kunnen handelen na rampen, ook is er een programma voor de begeleiding van kinderen na traumatische ervaringen.