Een aantal maanden geleden kwam de ChristenUnie met een rapport over het slechte verkiezingsresultaat bij de Tweede Kamerverkiezingen in juni. Met het jongste verlies bij de verkiezingen voor de Provinciale Staten kunnen de auteurs aan deel twee beginnen. Er is sprake van verwijdering tussen de achterban en de CU als partij. Deze tendens zet zich door, zo is nu weer gebleken.

Opvallend is dat journalisten vaak predikanten en theologen benaderen voor een commentaar of een verklaring voor het stemmenverlies voor de christelijke partijen. Politici worden echter nooit bevraagd over ontwikkelingen binnen de kerk zoals de vrouw in het ambt, het ritmisch zingen of de zoveelste afscheiding van een groepje verontrusten. Het zou predikanten sieren als ze zich gereserveerd opstellen met hun inhoudelijk commentaar. Dat past beter bij de scheiding tussen kerk en staat.

Uit een aantal reacties blijkt dat er veel CU-stemmen naar de PVV zijn gegaan, en dat terwijl er door de kerk zo negatief over de PVV is gesproken. Onlangs dreef de geleerdheid van prof. W. J. Ouweneel hem tot razernij, toen hij stelde dat christenen niet op de PVV mogen stemmen. Nu is het zo in het leven dat als iets niet mag, het juist wel gebeurt. Kijk maar naar zaken als door rood licht rijden, stelen, stropen en geslachtsgemeenschap voor het huwelijk.

Helder is dat het islamkritische geluid van de PVV veel kiezers aanspreekt. In het islamdebat komt de CU niet verder dan dat de islam een godsdienst is als zo vele in Nederland. Dat veel christenen om het slappe islamstandpunt bij de CU weglopen, zou wel eens een van de grootste oorzaken kunnen zijn voor het zetelverlies. Kennelijk zijn veel mensen het niet eens met het anti-PVV-geluid dat de CU laat horen. Het afdoen van gezonde islamkritiek als onchristelijk en het wegzetten van de PVV als een onbehoorlijke partij stuit deze mensen tegen de borst.

Senator Kuiper deed voor de verkiezingen een poging om stemmers terug te krijgen door te zeggen dat invoering van de sharia in de grondwet moet worden uitgesloten. Dit was echter een schijnbeweging, want van de oplossingen die de PVV verder voorstelde, zoals een stop op de bouw van moskeeën en een hoofddoekverbod in publieke functies, gruwelt de CU nog steeds. Dat de CU samen met SP, GroenLinks en de PvdA een links manifest tegen het regeringsbeleid steunde, heeft de partij ongetwijfeld ook veel stemmen gekost.

Steeds meer stemmers zullen overtuigd worden van de duistere kant van de islam. Interne bezinning op onder andere het islamstandpunt is hoognodig voor de CU, wil de partij het tij nog keren en verdergaande afbrokkeling voorkomen.

De auteur is raadslid voor de Spakenburgse Vrijheids Partij.