Dat advies kwam niet uit de lucht vallen. Het was het gevolg van de enorme textielschaarste waar mijn oma in en na de Tweede Wereldoorlog mee te maken had gehad. Textielschaarste is iets wat latere generaties zich bijna niet kunnen voorstellen. Het belang van een goed gevulde linnenkast lijkt niet meer aanwezig. Het rare is dat ik op mijn beurt van mijn moeder hetzelfde advies kreeg en zodoende nog steeds linnengoed ‘op voorraad’ heb liggen. Weliswaar niet vanwege een mogelijke schaarste, maar vanwege het feit dat ik houd van al die keurige stapeltjes linnengoed in mijn kast. Het geeft me een rijk gevoel.

Intussen ken ik na meer dan twintig jaar consuminderen alle gangbare tips en trucs wel om zuinig te zijn met textiel. Ik ga niet zo ver als mijn grootmoeders noodgedwongen moesten zijn, toen er uit een oude grote jas een kleine nieuwe jas werd gefabriekt door de oude stof omgekeerd (met de binnenkant naar buiten) te hergebruiken.

Maar oude hemden en T-shirts krijgen bij mij nog altijd een tweede leven als vaatdoek. Uit oude, dun geworden baddoeken worden washandjes gemaakt. Van de panden van oude overhemden naai ik zakdoeken. En ook servetten uit oude tafellakens en slopen uit deels versleten lakens zijn me niet vreemd.

De laatste tijd is er iets moois in gang gezet. Het is ineens mode om nieuwe dingen van oud textiel te maken. Er worden tassen gemaakt van oude spijkerbroeken of afgedankte dekbedhoezen. En etuis uit oude bloesjes. En pyjamabroekjes uit oude overhemden. En kleine rokjes uit grotere exemplaren. Dit is helemaal mijn ding. Voordat afgedankte kleding de container ingaat wordt ze kritisch bekeken. Betreft het een kledingstuk van mooie, herbruikbare stof? Dan wordt het kledingstuk gestript. De knopen gaan in de knopendoos. Het mooie lapje dat overblijft, gaat in de lappenmand. Wie weet wat dat ooit gaat worden. Oude lappen zijn ineens weer wat waard! Kijk maar eens op Marktplaats. Oude lappen, kledingstukken, lakens en gordijnen uit de jaren 70 worden er voor goed geld verkocht. Je hoeft het alleen maar ”vintage” te noemen en je bent weer helemaal hip.

Ik vind het een goed idee om wat respectvoller met textiel om te gaan. De textielindustrie is vreselijk milieuvervuilend en alleen al daarom zouden we niet zomaar onnadenkend oude kleding moeten weggooien. Maar ook is het weggooien van nog goede kleding weinig respectvol jegens de ontwerper van de stof, de bedenker van het patroon en de (meestal) vrouwen die het kledingstuk met bloed, zweet en tranen in elkaar hebben gezet. Denk er eens over na of jouw afgedankte kleding en ander textiel nog een tweede ronde kan krijgen. Is het niet binnen de familie- of kennissenkring, dan wel via de kringloop. En anders pak je de schaar en je naaimachine en maak je nieuw van oud!

Teunie Luijk is echtgenote en moeder en houdt een weblog bij over consuminderen.