God had Paulus in zulke wisselvalligheden gebracht als wij nooit van iemand hebben gelezen. Maar in welke toestanden deze gezegende apostel ook geworpen was, hij was toch tevreden. Wij worden in alles verdrukt, zegt hij. Daar hebt u zijn droevige toestand. Doch hij was niet benauwd. Daar hebt u zijn tevredenheid met die staat. Hij was echter niet mismoedig. Daar hebt u zijn gerustheid.Lezen wij verder, dan vinden wij hem in verdrukking, in noden, in benauwdheden, in slagen, in gevangenissen, in beroerten enzovoort. Daar is zijn angst en gevaar. Maar nog wat verder in deze brief volgt zijn tevredenheid. Als droevig zijnde, doch altijd blijde. Als arm, doch velen rijk makende. Als niets hebbende, doch alles bezittende. Wanneer nu de apostel alles ontbeerde, dan bezat hij echter alles, door de zoete tevredenheid in zijn gemoed, die als een zoete muziek in zijn ziel was.

We lezen in 2 Korinthe 11 een kort verslag van zijn lijden. In arbeid overvloediger, in slagen uitnemend, in gevangenis overvloedig en in doodsgevaar menigmaal enzovoort.

Zie nochtans de gezegende gestalte van zijn geest. Hij zegt: „Ik heb geleerd vergenoegd te zijn in hetgeen ik ben.” Hij kon soms op de hoogste sport van de ladder zijn, maar ook beneden bij de grond. Hij kon of lofliederen of klaagliederen zingen. Hij kon wezen waar God hem wilde hebben.

Thomas Watson, predikant te Londen (Al de werken, 1670)