De uitspraak is echter wel degelijk van monumentaal belang. Dat Obama met zijn manoeuvre het homohuwelijk legaliseert, zoals critici beweren, voert te ver. Maar het Amerikaanse staatshoofd heeft wel een forse stap in die richting gezet.

Normaal gesproken wordt de Amerikaanse regering geacht haar wetten te verdedigen als die in een juridische procedure ter discussie worden gesteld. Dat lijkt ook volkomen logisch. Het feit dat een overheid openlijk zegt dat ze niet meer voor haar eigen regelgeving staat, is al opmerkelijk genoeg. Het is bovendien een slag in het gezicht van de gekozen volksvertegenwoordiging, die de bewuste wet in 1996 aannam.

In dit geval gaat het ook nog eens om wetgeving die in Amerika heel gevoelig ligt. Opnieuw wordt duidelijk dat Barack Obama een liberale agenda nastreeft die tal van lang verworven ethische zekerheden op de helling zet.

Vorig jaar december ondertekende de president al het besluit om het ”don’t ask don’t tell”-beleid in het leger op te heffen. Tot die tijd konden militairen niet voor hun seksuele geaardheid uitkomen, maar konden zij er ook niet naar worden gevraagd.

Nu is opnieuw een stap gezet richting gelijkberechtiging van homo’s.

Het wordt hoog tijd dat het Amerikaanse parlement ingrijpt en de regering dwingt de bestaande wetgeving te handhaven. Het kan niet zo zijn dat de volksvertegenwoordiging wetten aanneemt, waar de regering vervolgens geen uitvoering aan geeft.

Op die manier zou het hele systeem van de constitutionele democratie worden ondermijnd. De uitvoerende macht, in dit geval het ministerie van Justitie, wordt geacht de besluiten van het Congres, als wetgevende macht, uit te voeren. Niet om ze te ondergraven.

Het Congres –of zelfs een individuele politicus– kan zijn invloed aanwenden door als verdedigende partij tussenbeide te komen in rechtszaken waarbij de rechtsgeldigheid van de wet op bescherming van het huwelijk in het geding is. Het probleem is echter dat het aan de rechter is om een partij wel of niet toe te laten.

Als jurist weet Obama dat natuurlijk als geen ander. En vermoedelijk is zijn besluit om de wettelijke bescherming van het huwelijk tussen man en vrouw niet langer van regeringswege te verdedigen een effectieve manier om deze wetgeving kalt te stellen. En om zo de weg vrij te maken naar volledige gelijkberechtiging van homo’s in de Verenigde Staten.

Opvallend veel sprak president Obama de afgelopen tijd over zijn persoonlijk geloof. Dat is op zichzelf een goede zaak. Het is te wensen dat die overtuiging zich ook in zijn ambtelijk optreden vertaalt. Dan worden wetten niet in de eerste plaats aan de Amerikaanse Constitutie getoetst, maar voert het gezag van Gods Woord de boventoon. En dat Woord laat over de heiligheid van het huwelijk tussen man en vrouw aan duidelijkheid weinig te wensen over.