„Een iegelijk dan die deze Mijn woorden hoort en dezelve doet, die zal Ik vergelijken bij een voorzichtig man, die zijn huis op de steenrots gebouwd heeft.”

De Heiland leert de schare hoe zich te gedragen tegenover de medemens. Ondertussen waarschuwt Hij de mensen voor de valse profeten. Hij leert hun de kenmerken waaraan deze valse leraars van de oprechte zijn te onderscheiden. In het bijzonder bedoelt Hij de valse profeten. Hij schildert hen als uiterlijke mondbelijders die Jezus wel voor hun Heere erkennen en in die erkenning zelfs nog boven anderen schijnen te willen uitsteken als ze het woord Heere verdubbelen. Want zij roepen Heere Heere. Ondertussen doen zij de wil van Zijn Vader niet. Niet de hoorders, maar de daders zullen gelukzalig zijn.

De Heere Jezus gaat in Zijn tekst aanwijzen wie Hij houdt voor goede en wie voor kwade toehoorders. Hij doet dat in twee gelijkenissen, die van het bouwen van een huis op een steenrots en die van het bouwen van een huis op zandgrond. Het is stof die een mondbelijder ervan kan overtuigen dat hij zich ’s Heeren tafel valselijk heeft toegeëigend en dat hij het huis van zijn hoop op zandgrond bouwt.

Johannes Barueth, predikant te Dordrecht

(”Huis op de steenrots”, 1752)