In de zaak tegen Berlusconi, die ervan wordt verdacht een minderjarig meisje te hebben betaald voor seksuele handelingen, zijn nog dertien andere vrouwen betrokken, grotendeels immigranten uit de buitenwijken van Milaan.

De meeste commerciële sekswerkers schoppen het echter niet zo ver. Ten minste 50.000 slachtoffers van mensenhandel in Italië hebben tussen 2000 en 2008 hulp gekregen, becijferde de organisatie Save the Children Italië. Bijna 4500 van hen waren alleenstaande minderjarige migranten uit Roemenië, Egypte, Bangladesh en Afghanistan.

Subtieler

„In de jaren negentig, toen we met ons werk begonnen, kwamen ze vooral uit Oost- en Zuidoost-Europa”, zegt Carla Corso, oprichter van het Comité voor Burgerrechten van Prostituees. De groep biedt bescherming en opvang aan slachtoffers van slavernij en seksuele uitbuiting in Noordoost-Italië. „Ze komen nu nog uit Roemenië, maar ook uit Nigeria en Colombia. Er is bovendien een groeiende groep jonge Chinese vrouwen ’s nachts op straat, maar het is moeilijk om met hen in contact te komen, de gemeenschap is heel ontoegankelijk.”

Ook het aantal Roemeense meisjes in beschermingsprogramma’s is flink afgenomen sinds Roemenië toetrad tot de EU, zegt onderzoekster Emiliana Baldoni. „Sociaal werkers vinden het steeds moeilijker om contact te krijgen met slachtoffers en hen te helpen ontsnappen aan de uitbuiting.”

De laatste jaren wordt mensenhandel steeds subtieler en verfijnder, ziet Baldoni. „Extreme vormen van intimidatie, geweld en verkrachting komen minder vaak voor. Het is steeds meer misleiding, chantage en psychologische manipulatie waarmee de vrouwen worden beheerst. Dat herkennen ze zelf vaak niet.”

Mannen met macht

In 2008 is de wet op prostitutie aangescherpt in Italië. Zowel de vrouwen als de klanten riskeren boetes en zelfs gevangenisstraf. Dat zorgt er volgens vrouwengroepen voor dat mensenhandelaren hun vrouwen niet meer op straat, maar in kamers laten werken, onzichtbaar voor de politie.

„De regering gebruikt repressie om straatprostitutie aan te pakken”, zegt Corso. „Maar als ze de mannen met macht bezoeken, is het goed. Dit land heeft een dubbele moraal. Overdag moet alles onberispelijk zijn, maar ’s nachts is alles wat je doet privé. De feestmeisjes zijn net zo goed slachtoffer als de straatprostituees. Het systeem dwingt ze om succes te bereiken via de bedden van machtige mannen. Het enige verschil is dat zij hun lichaam verkopen om er Pradatasjes mee te krijgen, terwijl hun collega’s op straat het voor voedsel doen.”

De auteur is redacteur bij persbureau IPS.