Bij de handhaving van de bestaande regelgeving lijkt het net zo te gaan als met de controle op de maximumsnelheid. Alleen als er zichtbaar toezicht is, houden burgers zich voorbeeldig aan de regels.

In de gemeenteraad van Apeldoorn kwam deze week ter sprake dat verschillende winkels zich niet houden aan de beperkte openstelling op zondag. Zij zijn elke zondag open, terwijl ze daarvoor geen geldige vergunning hebben. Positief is dat de wethouder de toezegging deed deze overtreding niet langer te zullen gedogen. In andere gemeenten, zoals Deventer, kunnen winkels zonder geldige vergunning gewoon open zijn.

Duidelijk is dat er in ons land een sterke lobby is om winkels zeven dagen per week open te laten zijn. Een van de drijvende krachten daarachter is de commercie, die beweert de zondagse openstelling nodig te hebben om het hoofd boven water te houden.

De andere pressiegroep wordt gevormd door niet-confessionele partijen. Deze wordt gedreven door het moderne ideaal dat de autonome mens optimale keuzevrijheid moet hebben om te beslissen waneer de inkopen moeten worden gedaan. Daarnaast lijkt er een onuitgesproken behoefte te zijn om alles wat nog herinnert aan het christelijk karakter van de samenleving uit te bannen.

Opmerkelijk daarbij is dat de progressieve partijen vooroplopen. Normaal gesproken zijn juist zij kritisch ten opzichte van commercieel gedreven acties. Nu maken ze graag gemene zaak met het winkelbedrijf. Terwijl binnen vakorganisaties juist aarzelingen bestaan om werknemers nog meer vaste vrije tijd, in dit geval de zondag, te ontnemen.

Het is zeer terecht dat christenen zich zorgen maken over de druk om de zondag om te vormen tot een dag van arbeid en koophandel. Daarvoor is die ene dag van toewijding aan God niet gegeven. Elke actie die tegen openstelling van winkels ingaat, dient daarom te worden gesteund.

Toch lijkt er ook onder christenen een verandering in de zondagsbesteding te zijn. De tweede dienst staat bijvoorbeeld steeds meer onder druk. De middag en de avond van de wekelijkse rustdag worden dan gevuld met recreatie en familiebezoek. Daarbij lijkt er discussie te ontstaan of het vanaf het begin van de kerkgeschiedenis wel de bedoeling is geweest om de hele zondag aan de godsdienst te wijden.

Het gevaar van deze discussies is dat er onder christenen verdeeldheid over de wekelijkse rustdag ontstaat. Daarvan zullen pleitbezorgers van een verruiming van de wettelijke regels voor de zondag ongetwijfeld gebruikmaken. Juist in deze tijd is van belang dat christenen één front vormen.

De Duitse theoloog Bonhoeffer heeft ooit gezegd: „Het bestaan van de zondag is een heerlijk privilege, maar we moeten niet vergeten dat daarachter een gebod staat om God volkomen te dienen. Juist op die dag.”