Op 25 maart 2010 ontving ik een e-mail van het fractiesecretariaat van D66 dat er een telefonisch overleg met de Tweede Kamerfractie gepland was voor 31 maart. Op die dag ontving ik van Boris van der Ham een sms dat hij later die dag zou bellen. Het overleg zou gaan over de kwestie Winkelcentrum Alexandrium, waar we met twaalf winkeliers een proces aanspanden tegen de gemeente Rotterdam vanwege de koopzondagen. Ik heb daarna nooit meer iets van hem gehoord.

We hebben Van der Ham nog uitgenodigd voor een dineroverleg samen met fractievoorzitter Alexander Pechtold, echter zonder enig resultaat. Vorig najaar heb ik het nog een keer geprobeerd, nadat we Van der Ham in de wandelgangen van de Tweede Kamer tegen het lijf liepen. Een gemiste kans. Uit frustratie over de gang van zaken in het Alexandrium en de opstelling Detailhandel Nederland en MKB-Nederland over het initiatiefwetsvoorstel van D66 en GroenLinks over de Winkeltijdenwet is de Stichting Tegen Verruiming Zondagopenstelling ontstaan.

In RD 15-2 lees ik weer over Van der Ham. Ik begrijp dat hij niet met ons in gesprek wil, want hij zal niet in staat zijn de discussie op redelijke argumenten te winnen. Nu het niet ondenkbaar is dat Detailhandel Nederland na de uitkomst van het CBW-Mitexonderzoek zijn mening bijstelt, wordt Van der Ham kennelijk zenuwachtig.

De politiek laat, naar ik mag aannemen, haar stemgedrag en mening afhangen van wat er in het veld leeft. Gezien de ontwikkelingen die er nu zijn, is het logisch dat Kamerleden zich op basis van de juiste informatie een mening vormen. Als een ruime meerderheid van de detailhandel (met circa 760.000 ondernemers en werknemers) aan onze overheid vraagt om regelend op te treden, dan is dat toch ook democratie? Dan geef je als overheid de circa 20 procent van de winkeliers die wel voor verruiming zijn toch niet hun zin? Totale vrijheid in een samenleving geeft anarchie. Vrijheid met regels is een groot goed.

Van der Ham zegt: „We willen slechts de beslissingsbevoegdheid neerleggen bij gemeenten. Een heel christelijk dorp kan dan zeggen: we willen geen koopzondagen, terwijl andere gemeenten juist voor uitbreiding zijn.” Hij zegt hiermee dat christenen tegen verruiming zijn en seculieren juist voor uitbreiding. Dat is een totaal verkeerd beeld. Het overgrote deel van die 760.000 werkende personen in de detailhandel is niet christelijk, maar wel tegen verruiming van zondagopenstelling.

Natuurlijk vinden consumenten het gemakkelijk als alle winkels altijd open zijn. Wat wel blijkt, is dat er geen grote behoefte is bij een meerderheid van consumenten om altijd te kunnen winkelen op zondag. Deze behoefte kun je die consument wel aanleren, maar zo ver moeten we het niet laten komen. We moeten de detailhandel ook de broodnodige rust gunnen.

De auteur is voorzitter van de Stichting Tegen Verruiming Zondagopenstelling (tegenverruiming.nl).