De conferentie van de studentenvereniging, die woensdag van start ging en tot en met morgen duurt, staat in het teken van het verschil tussen beide seksen. Het thema ”Eenheid en eigenheid van man en vrouw” kwam het eerst aan bod in een psychologische lezing van de Engelse professor Storkey. Ze schetste een beeld van de manier waarop de wetenschap door de tijden heen het verschil tussen man en vrouw heeft proberen te verklaren. Diverse theorieën, vooral over de eigenheden van de seksen, passeerden de revue, van de ”attachment”-leer tot de ”selfish gene”-theorie.

De ”attachment”-leer houdt in dat zowel meisjes als jongens zich in eerste instantie aan hun moeder hechten. Meisjes kunnen dat bij het ouder worden ongestoord blijven doen, maar jongens leren zich juist af te zetten van hun moederband, waardoor de kloof tussen mannelijk en vrouwelijk gedrag ontstaat. De theorie van de ”selfish gene” -het eigengereide gen- gaat uit van het idee dat de man lichamelijk in staat is tijdens zijn leven honderden kinderen te verwekken, en dat dit eigenlijk is wat de man wil. De taak van de vrouw -die niet in staat is tot het voortbrengen van zoveel nakroost- is om hem zo veel mogelijk van zijn voornemen af te brengen. Het lukt haar over het algemeen aardig om de man aan zich te binden. Maar af en toe komt echter de deviant in de man naar boven, getuige allerlei seksuele misdrijven.

Het huidige tijdperk is er een van verwarring, zei Storkey. Nadat het feminisme de resten van de vrouw opeiste, bestaat op dit moment vooral onduidelijkheid. Zowel mannen als vrouwen lijken in de moderne wereld hun plaats niet meer te kennen. Storkey: „De grote mate van individuele vrijheid leidt juist tot meer onzekerheid. De postmoderne visie stelt dat we zelf verantwoordelijk zijn. Het sekseverschil is niet geschapen, maar wij hebben het geconstrueerd.”

De hoogleraar sprak van „een crisis voor de mannelijkheid. De hedendaagse vrouw wil een man met wie ze kan praten als met haar beste vriendin, maar die wel zijn stoere mannelijke kanten heeft. Zo’n man bestaat niet.”

Uit de lezing van Storkey bleek het verschil in omgang van de (christelijke) man en vrouw in Engeland en Nederland. Zo vinden Britse mannen het volgens Storkey „niet stoer” om naar de kerk te gaan. „Daarom zitten bij ons in de kerken vooral vrouwen.”

Het probleem dringt volgens Storkey door in alle terreinen van de Engelse samenleving. „Uit onderzoek is gebleken dat meisjes het veel beter doen op school. Tot 1999 bleven jongens in onderzoeken nog voor op het gebied van wiskunde en gym. Daarna zijn meisjes op alle terreinen de beste geworden. Dat is niet omdat ze slimmer zijn dan jongens, maar omdat er een machocultuurtje heerst dat zegt dat het niet mannelijk is om te studeren. Leren is iets voor meisjes.”

Storkey maakte zich hardop ongerust over de seksualisering van de (Engelse) samenleving. „Seculiere jongeren hebben haast zonder uitzondering op zeer jonge leeftijd hun eerste seksuele ervaringen. Tegelijkertijd is het percentage gebroken huwelijken ongeëvenaard hoog. Doordat de demarcatie tussen intimiteit en seksualiteit is afgebroken, weet men niet meer met elkaar om te gaan.”

Aan het eind van haar lezing zette professor Storkey de zaken in bijbels perspectief. Volgens haar spreekt de Schrift over meer dan overeenkomsten en verschillen. „De Bijbel leert ook dat ze elkaar aanvullen, en bovenal dat man en vrouw één moeten zijn. Opvallend is de samenhang, zoals in Efeze 5, waarvan een groot gedeelte gaat over de liefde die de man aan de vrouw hoort te betonen. Terwijl meestal het zinnetje over de onderdanigheid van de vrouw er uit wordt gelicht, als zou het op zichzelf staan.”

Is het verschil tussen man en vrouw aangeleerd of aangeboren? Beide, denkt Storkey. Het bewijs vindt ze in haar drie zoons. „De één is aanhankelijk, de ander erg mannelijk en de derde is nogal stil. Dat is niet zoals wij het gedacht hadden. Maar ze kunnen wel met elkaar praten, en zelfs bidden. En dat hebben wij ze bijgebracht.”