De hervormde dr. De Leede deed zijn uitspraak twee weken geleden in een lezing over pluriformiteit in de kerk tijdens de jaarvergadering van de Confessionele Vereniging (CV). Hij stelde daarbij de vraag of de CV en de GB in de toekomst in de kerk op gelijke wijze hun werk moeten doen als nu het geval is. Hijzelf denkt van niet. De Hydepark-rector ziet meer in een gereformeerde beweging met een veel lossere, netwerkachtige structuur. Daarbij noemde hij het Evangelisch Werkverband en het platform Op Goed Gerucht als voorbeeld, evenals de preekbeweging Passie voor Preken. De Leede bepleit „een sterke gereformeerde beweging van confessionelen en gereformeerdebonders.”

Vergunst stelt hiertegenover de vraag of in een steeds pluralere samenleving, die het leven in de kerk niet ongemoeid laat, er juist geen behoefte is aan vastheid en duidelijkheid. „Bij een beweging kan iedereen zich aansluiten die iets herkent van de missie. (…) De GB kent bewust een belijnder profiel. Hij wil in gehoorzaamheid aan het Woord van God, opgevat overeenkomstig de gereformeerde belijdenis, in het midden van de kerk arbeiden tot verbreiding en verdediging van de Waarheid.”

De Bond kijkt anders aan tegen allerlei bewegingen binnen de kerk dan dr. De Leede, poneert Vergunst. „De kerk is er, zegt hij (De Leede, red.), vanwege de beweging van Gods barmhartigheid in Jezus Christus, op weg naar Zijn rijk. (….) Dr. De Leede voelt niet veel voor de belijdenis die als kerkelijk statuut onderschreven moet worden.”

De algemeen secretaris van de Bond stelt dat De Leede daarmee aangeeft zich niet te scharen achter artikel 4 in de statuten van de GB. Daarin staat dat deze vereniging in de kerk wil arbeiden in overeenstemming met de gereformeerde belijdenis.

Vergunst stelt de vraag of De Leedes definiëring van de kerk, die Gods barmhartigheid moet uitstralen, niet veel te beperkt en ook niet „onverantwoord eenzijdig” is. „In Israël en in de kerk gaat het immers niet alleen om de ontferming en genade van God, maar evenzeer om Gods recht, om de naleving van Zijn geboden en de erkenning van Zijn koningschap? (…) De levende God geeft genade aan degene die voor Zijn Woord beeft. En daarom gaat het ons blijvend om de heerschappij van Zijn Woord en wet. Daar liggen de grenzen van de kerk.”

Vergunst legt ook de vinger bij het beklemtonen van Gods barmhartigheid zonder de wet. Daardoor is volgens hem „ruimte geschapen voor pluriformiteit in de kerk, die als pluraliteit kan gaan functioneren.” Hij vraagt zich af in hoeverre postmodern denken ons heeft beïnvloed als we ruimte creëren voor pluraliteit die blijft binnen de bandbreedte van de beweging van Gods barmhartigheid. „Het gaat inderdaad niet om elkaar de maat te nemen als definitie van het optreden van een modaliteit, maar wel om een verlangen dat de kerk in al haar geledingen zich bindt aan het getuigenis van haar Hoofd, Christus. Zo krijgt de enigheid van de Geest gestalte.”