De meditatie gaat op indringende wijze over het voortbrengen van goede en kwade vruchten. Later komt dat thema terug als een inleider zich wanhopig afvraagt hoe het komt dat Afrika het meest christelijke continent ter wereld is, maar een bijna onzichtbare kerk heeft.

Ds. Yameogo vindt dat de kerk, in lijn met de Bijbel, meer gebruik zou kunnen maken van haar overvloedige Afrikaanse diversiteit. In taal en stam, in stad en platteland, in isolatie en globalisering. Dr. Karambiri zoekt het antwoord in een versterking van de positie van de kerk als instituut met een maatschappelijke en een politieke positie. Een uitdaging als het gaat om de huidige toestand van de kerk in Afrika. Het is een bedreiging als ik weet dat juist dit zoeken het gevaar in zich heeft dat de kerk een machtsfactor wordt en niet meer profetisch spreekt. Stof tot nadenken.

Daniel, een uit Burkino Faso afkomstige Canadees, heeft een inspirerende bijdrage over de betekenis van de Afrikaan in de diaspora. Hij trekt een lijn naar de Europese emigranten, die thuis de helden en overzee welkome gasten waren. De Afrikaanse ervaart het net andersom. Thuis is hij iemand die problemen ontvlucht, aan de overkant iemand die rijkdom zoekt. Hij voert een vurig pleidooi om de positie van emigranten meer te gebruiken: als contactpunt, als ambassadeur voor een eerlijk beeld over Afrika, als verbinder tussen bedrijven en het continent. In een netwerkwereld zijn zij ideale figuren. Ook in de wereldkerk.

Daniel Bourdanné, Burkinees en algemeen secretaris van de internationale studentenorganisatie IFES, houdt een inspirerend verhaal over de rol van jongeren op het Afrikaanse continent. Jeugd die op zoek is om in rapport te komen met de grote wereld om hen heen, zonder dat ouders dit kunnen bijbenen of de jongeren serieus nemen. Hij noemt Calvijn, die op zijn dertigste met Gods genade al een heel continent beïnvloed had.

Daarna ben ik zelf aan de beurt. Ik voer vooral een pleidooi voor het inbedden van de gerichtheid op economische ontwikkeling in andere Bijbelse waarden, om ontsporing te voorkomen, en zich meer te richten op transformatie dan op ontwikkeling.

Uit de discussies merk ik dat de leiders voelen dat er veel aan het veranderen is, maar dat ze nog niet altijd zicht hebben op hoe de volgende stap genomen kan worden. Ze ervaren de spanning: tussen hun collectieve bril, waarmee zij de wereld en het leven bekijken, en een individualiserende insteek van sociale media.

De vragen zijn helder. De antwoorden komen donderdag en vrijdag. Maar één ding is duidelijk: er is een Afrikaanse wil, een enorme gedrevenheid, om samen te zoeken naar antwoorden. Vanuit datgene wat bindt: het geloof én Afrika.

In Burkina Faso heeft deze week de Vision Africaconferentie plaats, onder auspiciën van de Association of Evangelicals in Africa. Woord en Daaddirecteur Jan Lock en Henk Jochemsen, directeur van de ontwikkelingsorganisatie Prisma, brengen viermaal verslag uit. Donderdag deel 3.