Tot de protestmars was opgeroepen wegens de uiterst moeizame regeringsvorming. België heeft ruim zeven maanden na de verkiezingen van 13 juni nog steeds geen nieuw kabinet. Behalve tegen de politieke impasse werd ook betoogd tegen een mogelijke splitsing van het land langs de taalgrens tussen het Nederlandstalige Vlaanderen en het Franstalige Wallonië.

De initiatiefnemers van de betoging, enkele studenten uit de Belgische hoofdstad, vinden het uitblijven van een stabiele regering een schande. Zij laken de onwil bij politici om compromissen te sluiten. „De modale Belg wordt moedeloos van dit politieke circus”, stellen de studenten, onder wie een zoon van een minister. Deze Felix De Clerck sprak na afloop van de betoging van een mooi signaal: „De bal ligt nu bij de politici.”

België zat zondag 224 dagen zonder nieuwe regering, een Europees record dat werd overgenomen van Nederland dat in 1977 208 dagen nodig had.

„Ik doe mee omdat er hoognodig een regering moet komen die een degelijk beleid gaat voeren”, aldus de 47-jarige Werner Schepers uit Maaseik (Belgisch Limburg). Hij verwijst naar Nederland, waar het ondanks alle tegenstellingen wel mogelijk was een kabinet te vormen.

De Belg waarschuwt echter ook voor een dreigende splitsing van België: „We zijn beter af als één land.” Hij draagt een hoed in de kleuren van de Belgische vlag. Op zijn T-shirt staat Ik Ben Belg En Daar Ben Ik Trots Op in de drie officiële Belgische talen Nederlands, Frans en Duits.

Ook veel andere demonstranten spraken zich uit tegen een opdeling van België in Vlaanderen, Wallonië en Brussel. Deelnemers zwaaiden met de nationale driekleur of droegen teksten met de wapenspreuk van België: Eendracht Maakt Macht.

Tijdens de betoging pakte de politie enkele leden op van het pro-Vlaamse Taal Aktie Komitee. Zij probeerden de mars te verstoren.

Volgens de voorzitter van de Vlaamse liberalen, Alexander De Croo van Open VLD, is met de demonstratie opnieuw geschiedenis geschreven: „Na het breken van het Belgische en Europese record regeringsonderhandelingen zijn ze er nu in geslaagd om een betoging op gang te brengen voor een regering in plaats van tegen een regering.”

De onderhandelingen over de vorming van een regering verlopen zo moeizaam omdat die zijn gekoppeld aan een hervorming van de Belgische staat. De Vlamingen eisen meer bevoegdheden en willen minder geld afdragen aan het armere Wallonië. De grootste partij van België, de Vlaams-nationalistische N-VA, staat daarbij lijnrecht tegenover de tweede partij, de Franstalige socialisten.