Dat stelde prof. dr. A. Reuver maandag in Elspeet tijdens de eerste dag van de tweedaagse predikantenconferentie van de Christelijke Gereformeerde Kerken. Hij sprak over de toeleidende weg naar Christus, toegespitst op de heilzame zondekennis. De Utrechtse hoogleraar vanwege de Gereformeerde Bond in de Hervormde Kerk zette uiteen dat de eigenlijke bedoeling van de wet naar reformatorisch inzicht is dat wij in Christus moeten zijn om haar te kunnen vervullen. „Maar daar zijn we niet van huis uit. Daarom tuchtigt zij ons streng maar heilzaam naar Hem heen. Waar geen zondekennis leeft, is geen behoefte aan Christus.” Beslissend is daarbij dat de wet het heilzame resultaat nooit los van het Evangelie bereikt. „In de eerste plaats doordat in het Evangelie de ernst van de zonde ten volle aan het licht komt, in de Gekruisigde. In de tweede plaats behoeft de wet daarom het Evangelie omdat daarin Gods vergevende liefde openbaar komt. Het is deze liefde die tot rechte boetvaardigheid leidt.”

In de ontmoeting met Christus legt heel de kwaliteit van ons komen tot Hem geen enkel gewicht. „Jezus ontvangt zondaren niet op grond van enige kwaliteit, maar bij gebrek aan alle kwaliteit, óók die van berouw.” Even onvoorwaardelijk gaat het in de apostolische prediking toe. „Ze confronteert ons met Christus, Die in Zijn Evangelie gekleed ons nodigend nabijkomt. Niemand die er gehoor aan geeft, wordt eerst gecontroleerd of teruggestuurd. Discriminatie is er niet bij. Er ligt geen voorbereidende heilsweg tussen een zondaar en de ontmoeting met Christus. Dat de Heere God in Zijn voorzienige leiding wegen gebruikt om mensen met Christus in aanraking te brengen, is wat anders. Maar het is de Heiland Zelf die ons ontdekkend bereidt tot het heil. Dat geeft Hij niet uit handen. Hij is de Weg. Uitsluitend en volkomen. Elke weg die niet Jezus is, moet een dwaalweg heten.”

De toeleidende weg tot de rechtvaardiging gaat niet aan dé Weg vooraf, maar is er een vitaal onderdeel van, aldus prof. De Reuver. „In deze betekenis heb ik met de term toeleidende weg geen moeite. Waar ik echter wel bezwaar tegen heb, is de gedachte van een toeleidende weg tot Christus. Alsof er sprake was van een heilzame ontdekking aan onze verlorenheid buiten de omgang met Christus. Als het gaat om de verootmoedigende weg die naar de heilskennis voert, moesten we liever genoeg hebben aan de enige Weg. We dienen mensen die ons in prediking en pastoraat zijn toevertrouwd, rechttoe, rechtaan naar Christus te lokken, zonder evenwel te verzwijgen dat Hij een Geneesheer is Die met de wet in handen onze kwalen benoemt alvorens ze te genezen.”