Zijn vrouwen misschien te kritisch geworden ten opzichte van het andere geslacht? De 41-jarige Amerikaanse Gottlieb, die zelf single is, ziet steeds meer vriendinnen vastlopen in de zoektocht naar een partner. Daarom besluit ze zich te verdiepen in het hoe en waarom van veel moderne singles. Het leidt haar langs tientallen kenners, ervaringsdeskundigen en wetenschappers. Op een lichtvoetige manier doet ze in haar boek verslag van haar zoektocht.

Simone: „Ik vond dat er in het boek wel veel van hetzelfde stond. Steeds maar weer ging het over de punten waarop zij zelf bij mannen was afgeknapt.”

Jacolien: „Ja, de lengte van een man bijvoorbeeld.”

Simone: „Als ze dat wat minder vaak benoemd had, was het boek waarschijnlijk de helft dunner geworden.”

Kenna: „Maar het boek is ook zo dik omdat Gottlieb zo veel deskundigen aan het woord laat over het singlesprobleem: een econoom, een bioloog, een psycholoog, een echtscheidingsdeskundige. Ze kiest telkens voor een andere invalshoek.”

Jacolien: „Ik had wel wat moeite met de vele namen die in het boek passeerden.”

Kenna: „Ik vond het vooral opmerkelijk dat Gottlieb in het boek open en eerlijk durft te zeggen dat het feminisme haar leven bedorven heeft. En ook de seksuele revolutie heeft haar blijkbaar niet gelukkiger gemaakt.

Alle vrouwen verlangen ten diepste naar veiligheid, geborgenheid en onbaatzuchtige liefde. Maar de enige die dat kan geven is God. Daarom is een huwelijk ook geen doel op zich. Je wordt echt niet ineens gelukkig als je getrouwd bent. Dat lijkt in het boek wel zo. Daar is de man „The One.””

Jacolien: „Ja, ze is echt wanhopig op zoek naar een man. Dan denk ik: richt je ergens anders op.”

Simone: „Want er zitten ook moeilijke kanten aan een huwelijk en een gezin. Zo moet ik bijvoorbeeld echt moeite doen om stille tijd te kunnen houden. En soms denk ik: pff, ik wil ook wel eens even alleen zijn.”

Kenna: „Gottlieb ziet het huwelijk als eindstation.”

Jacolien: „Misschien dat ze daarom ook op zoek is naar de perfecte man. Tevergeefs, want daarvoor liggen goede eigenschappen en valkuilen te dicht bij elkaar.”

Kenna: „Als je met iemand samenleeft, vraagt dat veel discipline, is mijn ervaring.”

Jacolien: „Je moet waarschijnlijk bedenken: welke vrijheden wil ik wel opgeven en wat niet? Je raakt gehecht aan je eigen patronen.”

Simone: „Mijn man is bijvoorbeeld altijd te laat en ik ben juist iemand van de klok.”

Kenna: „En er zijn dagen die alleen maar bestaan uit stoffen, wassen en strijken. Saaie dingen.”

Wat sprak jullie aan in het boek?

Kenna: „Dat Gottlieb zo naïef eerlijk is. Ze is echt op zoek, zelfs aan het eind van het boek. Ze lijkt afscheid te nemen van al haar wensen door ze in een ballon te stoppen. Op het moment dat de ballon stijgt, ziet ze een leuke jogger op haar afrennen. Ze beseft dan dat ze nog steeds verwacht de ware tegen het lijf te lopen.”

Veel moderne vrouwen zijn te kritisch ten opzichte van mannen?

Jacolien: „Ja, als ik op een jongerenavond kom, hoor ik regelmatig mensen zeggen: „Ik geloof dat ik hier de enige normale ben.” Dan vraag ik me af: Hoe kijk je dan naar anderen?”

Simone: „Ik ken iemand die een lieve vriend had, maar haar eigen leven niet voor hem kon opgeven.”

Kenna: „Misschien worden vrouwen ook kritisch doordat ze opgevoed zijn met het idee dat ze alles kunnen krijgen. Daarnaast spelen reclames als die van L’Oréal heel erg in op het ”omdat je het waard bent”. We denken dat ons alles toekomt.”

Jacolien: „Dat maakt dat mensen denken dat er aan iedereen wat mankeert, behalve aan henzelf.”

Houdt het boek ons dan juist geen spiegel voor?

Het drietal aarzelt.

Kenna: „Ik vind eerder dat je met hoofdletters het woord egoïsme op het titelblad kunt schrijven. De schrijfster is zelf bewust ongehuwd moeder en stelt maar liefst zo’n veertig voorwaarden aan een toekomstige man, maar van al die voorwaarden heeft er maar eentje betrekking op haar kind. Bovendien stelt zij zichzelf niet één keer de vraag: Wat kan ik voor een man betekenen?”

Jacolien: „Zelfverwezenlijking, daar gaat het haar om.”

Kenna: „Alsof we overal recht op hebben. Ze heeft geen man, maar wel recht op een kind. En ze vraagt zich geen enkele keer af wat dit voor haar kind betekent. Het heeft geen vader en moet maar afwachten welke man zij kiest, maar toch vindt ze het idee alleen een kind groot te brengen ”romantisch”.”

Jacolien: „Het feit alleen al dat ze zegt op zoek te zijn naar de beste man en zich altijd blijft afvragen: is er niet nog iets beters? Zo word je nooit tevreden. Terwijl ik geloof dat een huwelijk door God geleid wordt. Dat stukje leiding en onderwerping aan God heb ik in het boek gemist.”

Kenna: „Misschien dat het boek ons daarin wél een spiegel voorhoudt. Reformatorische vrouwen mogen God vragen om leiding in hun leven om rust te krijgen. Een einde aan het jagen.”

Jacolien: „En als je dan alleen blijft, mag je ook weten dat het zo geleid wordt. Dat geeft tevredenheid.”

Kenna: „Want de Heere geeft ook alleenstaanden een taak.”

Waarschijnlijk vinden vrouwen die erg naar een huwelijk verlangen dat makkelijk gezegd.

Jacolien: „Als ik voor mezelf spreek: er zijn zo veel dingen waar ik dankbaar voor kan zijn. Mijn leven wordt misschien niet vervuld door een huwelijk, maar wel door andere dingen.”

Kenna: „Terwijl iemand als Gottlieb tot haar dood toe opgejaagd blijft. Dat zegt iemand in haar boek ook: Al zit ik op mijn tachtigste in een bejaardenhuis en loop ik achter een rollater, dan nog ben ik op zoek naar de ware.”

Jacolien: „Gottlieb ziet de jaren die ze ongetrouwd heeft doorgebracht als verknoeid. Maar al zou je nooit iemand hebben, dan is het toch niet verknoeid? De tijd die je krijgt is genadetijd, dat is toch veel meer dan het wel of niet trouwen? En je hebt toch ook zonder partner dingen meegemaakt die de moeite waard waren?

Simone: „Bovendien: de man die precíés is zoals je ’m wilt, bestaat niet.”

Kenna: „Dat is de man die de Heere je geeft.”

Jacolien: „Ik vergelijk de zoektocht naar een man met die naar een huis. Voor ik een huis kocht, dacht ik: ik wil een balkon, een open haard, een ruime keuken enzovoorts. Ik heb nu een huis zonder balkon, maar toch is het voor mij het perfecte huis. Zo is het ook met een man: je kunt een lijstje met eigenschappen in gedachten hebben, maar ook zonder dat hij daaraan voldoet kan het de goede man zijn.”

Kenna Schipper-Velema (63) uit Veenendaal, trouwde op haar 48e, opgeleid tot bibliothecaresse en lerares nijverheidsonderwijs.

Simone Aantjes-Freije (30) uit Nieuw-Lekkerland, moeder van zes kinderen en fulltime huisvrouw.

Jacolien Buitendijk (33) uit De Klomp, ongehuwd, leerkracht en intern begeleider op de Eben-Haëzerschool in Barneveld.