Zo maar een van de vele vrijwilligers. Onze nieuwe staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS), Veldhuijzen van Zanten, gaf vorige week donderdag het startsein voor het Europees Jaar van het Vrijwilligerswerk. Het is onder andere de bedoeling dat landen binnen de Europese Unie dit jaar elkaar laten weten wat er op het gebied van vrijwilligerswerk gebeurt en hoe zaken geregeld zijn.

Ik gaf al het voorbeeld van iemand die vele uren als vrijwilliger actief is. Tal van andere voorbeelden zouden er te geven zijn. Ik denk aan mensen die vrijwilligerswerk doen in de zorg, in ziekenhuizen en andere zorgcentra. Aan mensen die in de ouderenzorg speciale middagen organiseren en ouderen bezoeken. Het aantal uren dat een vrijwilliger actief is, verschilt. Samen maken ze vele uren.

Als predikant denk ik er ook aan dat de kerk wel de grootste vrijwilligersorganisatie genoemd wordt. Met verbazing stel ik soms vast dat er met zo weinig betaalde krachten zo veel werk wordt verzet. Helemaal mooi is het als je hierin liefde tot God en Zijn dienst merkt. Daarbij te bedenken, dat veel kerken deze weken de jaarlijkse bijdrage van gemeenteleden ophalen, de zo geheten actie Kerkbalans. Naast hun tijd geven gemeenteleden ook geld voor de kerk.

De afgelopen jaren zijn veranderingen merkbaar als het gaat om vrijwilligerswerk. Ook in de kerk. Al loop ik nog niet zo lang mee, ik weet nog van de tijd dat veel ook jonge vrouwen geen baan hadden en door de week vele uren voor werk in Gods Koninkrijk beschikbaar waren. De afgelopen jaren zijn veel vrouwen actief geworden op een arbeidsmarkt. Daardoor hebben zij voor vrijwilligerwerk merkbaar minder tijd. Nu zie je vooral veel vutters en gepensioneerden hierin bezig.

Een andere ontwikkeling is dat sommige mensen vrijwilligerswerk professioneler opgezet willen hebben. Zo moeten er ook in dit werk contracten opgesteld worden, functioneringsgesprekken worden gehouden en cursussen aangeboden. Men wil dat het vrijwilligerswerk op niveau gedaan wordt, in een vastgesteld aantal uren. Al snel proef je verzakelijking.

Kan in organisaties een beroepskracht worden aangesteld die het vrijwilligerswerk op deze wijze aanstuurt en begeleidt, in een kerk ligt dit moeilijker. Het is ergens jammer als er iets verdwijnt van het spontane en op veel momenten inzetbaar willen zijn en gewoon aanpakken, wat bij vrijwilligerswerk ook voorkwam.

Een andere ontwikkeling is dat jongeren in de kerk de verplichte maatschappelijke stage verrichten. Dat moet begeleid gebeuren. Je hoopt dat jongeren ook na die stage actief blijven en dat niet de organisatie rond deze stage hen gelijk op het zakelijke spoor zet.

Al zal een kerkelijke gemeente niet gemakkelijk iemand aanstellen om vrijwilligers aan te sturen, ze moet wel goed nadenken over hoeveel tijd ze van gemeenteleden vraagt. Moeten colleges en commissies werkelijk uit zo veel personen bestaan als waarmee eens gestart werd? Moeten colleges en commissie werkelijk zo vaak vergaderen als eens gewoonte was?

Ik begon met het voorbeeld van een vrouw die omdat haar man fulltime inkomsten verwierf, fulltime vrijwilligerswerk kon doen. Ik noemde ook dat veel vrouwen één of meer dagen per week betaald werk zijn gaan verrichten. Het zou aardig zijn als echtparen nagingen of als er samen zes, zeven of acht dagen gewerkt wordt, zij dat gezamenlijke inkomen wel nodig hebben. Behoeven ze het niet, dan kunnen ze kiezen: wat ze missen kunnen, geven voor werk in Gods Koninkrijk, of misschien beiden parttime gaan werken. Zodat ook de werkende man meer tijd heeft om als vrijwilliger God te dienen.

De auteur is hervormd predikant te IJsselstein. Reageren aan scribent? nietbijbroodalleen@refdag.nl