Vandaag exact een jaar geleden werd Haïti getroffen door een aardbeving. Grote namen bezochten Port-au-Prince, mensen over de hele wereld leefden mee en gaven gul. De internationale gemeenschap deed vele beloften om Haïti „nieuw en verbeterd” te herbouwen.

Zeker in dat licht is het schokkend dat mensen in Haïti, één jaar later, nog steeds onder weerzinwekkende omstandigheden moeten zien te overleven, dat 1 miljoen mensen in tenten ‘wonen’ en dat een door water overgebrachte ziekte als cholera kon toeslaan. Waarom was er nog niet voldoende schoon drinkwater voorhanden? Er zijn immers meer dan 8000 hulporganisaties, waaronder van de VN, actief. Wat is er eigenlijk met al dat geld gebeurd dat bestemd was voor het opbouwen van infrastructuur, waterleidingen, toiletten et cetera?

Al in oktober ontdekten teams van Artsen zonder Grenzen dat de inwoners van Cité Soleil, de grootste sloppenwijk van Port-au-Prince, nog steeds geen toegang tot gezuiverd water hadden. En dat terwijl hulporganisaties die onder de VN-coördinatieclusters vallen hier wel fondsen voor hadden geaccepteerd. Onze teams zijn daarop zelf begonnen met het verschaffen van schoon water in deze wijk. En wij hebben hard aan de bel getrokken bij de secretaris-generaal van de VN.

Artsen zonder Grenzen werkte al in Haïti en onze teams konden daarom al in de eerste uren hulp bieden. Toen de VN aangaven de hulp te willen coördineren, hebben wij ervoor gekozen ons eigen plan te blijven trekken. Het zou namelijk te veel tijd kosten en onze hulpactiviteiten vertragen. Wat niet wegneemt dat we onze activiteiten wel afstemmen op die van andere organisaties om duplicatie te voorkomen.

Als Artsen zonder Grenzen hebben wij ons uiterste best gedaan om te doen wat we onze donateurs hebben beloofd: levens redden, medische noodhulp verlenen. Het bedrag van 104 miljoen euro dat wij wereldwijd mochten ontvangen voor hulp aan Haïti is in 2010 volledig besteed. Daarmee hebben wij honderdduizenden patiënten behandeld: 16.500 operaties zijn uitgevoerd, 15.100 bevallingen begeleid en 91.000 cholerapatiënten verzorgd.

Maar wij kunnen het natuurlijk niet alleen. Ook anderen moeten hun mooie beloften aan de bevolking van Haïti, beloften die hoop hebben gewekt, omzetten in daden. Urgente noden moeten gelenigd worden, de 1 miljoen mensen in tenten moeten onderkomens krijgen, de water- en hygiënische infrastructuur moet verbeterd worden en de heropbouwplannen moeten uitgevoerd worden. Het geld dat grote donoren en donorlanden hebben toegezegd, moet overgemaakt worden.

De oplossing ligt niet in het wel of niet coördineren, daarvan zijn de 3300 choleradoden het bittere bewijs. Maar wel in concrete actie, beslissingen nemen, daadwerkelijke ondersteuning, en wel nu. De verschrikkelijke realiteit waarin de Haïtianen nog steeds leven en waarin onze teams dag in dag uit werken, laat geen andere keuze.

De auteur is directeur van Artsen zonder Grenzen.