Zijn tweede symfonie (1888-1894) kent een lengte van bijna anderhalf uur en een reusachtige koperbezetting. Met zijn groot koor, sopraan- en altpartij verwijst Mahler naar Beethovens Negende en overschrijdt hij de grenzen van de symfonische vorm. De symfonie is vijfdelig en valt uiteen in twee ”Abteilungen”. De eerste –het eerste deel– duurt bijna 23 minuten (cd 1). De tweede wordt gevormd door de overige vier delen (cd 2).

Mahlers muziek is ijzeren repertoire voor het Concertgebouworkest . Deze opname is echter een bijzondere liveopname onder leiding van chef-dirigent Jansons. Niet alleen omdat hij standhoudt tussen gelauwerde opnamen van Rattle, Haitink en Abbado, maar vooral omdat hij de luisteraar vanaf de eerste grimmige cello-inzet bij de kladden pakt en vervolgens niet meer loslaat.

Er wordt door het orkest prachtig uitgefraseerd, met een wonderschoon gespeelde Ländler (deel 2). Uiteindelijk vormen alle delen een opmaat voor de finale, waarin het voortreffelijk zingende Groot Omroepkoor uitpakt. Hier is de bekende Duitse sopraan Merbeth succesvol, maar ik vind met name mezzosopraan Bernarda Fink ontroerend in het vierde deel ”Uhrlicht”. Haar timbre en vibrato passen precies in de orkestrale context.

Waardevol is de bijgevoegde dvd, met een lezing en de registratie van de symfonie.

Mahler, Symphony no. 2 ”Auferstehung”, Royal Concertgebouw Orchestra o.l.v. Mariss Jansons; RCO Live (RCO 10002); 2-cd + dvd; € 21,50; bestellen: www.rcolive.com