In Rotterdam-Hillegersberg woont nog een man die al enige tijd 108 is.

Vijfvinkel is lang verstandelijk helder gebleven, maar zijn lichamelijke en zijn verstandelijke vermogens zijn het afgelopen jaar flink achteruitgegaan, vertelt zijn dochter, M. de Reus-Vijfvinkel. „Het wisselt per dag. Zo is mijn vader helder en monter, dan weer van slag en sombertjes.” Het gezichtsvermogen en het gehoor gaan achteruit, lopen lukt niet meer.

Daags voor zijn verjaardag heeft de fragiele Vijfvinkel een slechte start. Hij wordt gekweld door hoofdpijn. „Het beste gaat er af. De meesten van mijn bekenden liggen in het graf. Het valt me soms zwaar en ik bid wel eens of ik weggenomen mag worden.”

Vijfvinkel zit netjes aangekleed in een rolstoel en draagt zijn onafscheidelijke das. Eventjes lichten de fletse ogen op en krijgt hij weer iets van de bijna jongensachtige ondeugendheid, die hem lang gekenmerkt heeft. „Ja, ik ben een dure voor de burgemeester hoor”, glimlacht hij, doelend op zijn AOW. „Jullie moeten ervoor werken, ik ben er wat dankbaar voor.”

Hij haalt oude foto’s voor de dag waarop de 18-jarige Bram te zien is. Met een fikse, donkere kuif en een opvallende strik onder de kin. Vijfvinkel veert op: „Die foto is gemaakt in Middelharnis. Toen keken de meisjes ook al, hoor.”

Vijfvinkel dreef met zijn vrouw jarenlang een drogisterij in Klaaswaal en was actief in het verenigingsleven. „Als je vroeger een jasje en een dasje droeg, werd je overal voor gevraagd”, zei hij er ooit over. Vakantie zat er niet in. Pas toen het echtpaar veertig jaar getrouwd was, ging het met een Rijnreis mee. Dit beviel zo goed dat er later meer trips volgden.

Na een gelukkig huwelijk van bijna zeventig jaar werd Vijfvinkels wereldje snel kleiner. Zijn vier kinderen en de kleinkinderen bezoeken hem regelmatig in De Bliekenhof in hartje Klaaswaal, vlak bij de plek waar hij in 1903 het levenslicht zag. „Hier ben ik begonnen, hier gaat het ook eindigen.”

Dagelijks zit Vijfvinkel in de gemeenschappelijke huiskamer en geniet van de gezelligheid. Huishoudelijke klusjes zoals het schillen van aardappels en peertjes doet hij al een tijdje niet meer. „Hij ziet zo slecht dat hij blijft schillen”, zegt z’n dochter.