„…en neem Uw Heiligen Geest niet van mij.”

Als God Zijn Heilige Geest wegneemt, betekent dat dat Hij Zijn gevoelige genadewerking in de ziel inhoudt. De vreugde van Zijn heil is weg. Alles is duister en dood vanbinnen. Zijn genadegaven kwijnen en liggen stil. Het lijkt of hij geen Trooster meer is. „Gij hield mijn ogen wakende, ik was verslagen en sprak niet”, zegt Asaf (Psalm 77:5). Het is alsof hij wil zeggen: Mijn ziel is zo bedrukt en bezwaard dat ik God niet kan zeggen hoe erg het is.

Een gelovige kan dan naar binnen en naar boven zien, maar er is geen vrede als het getuigenis van de Geest ontbreekt. Als de Zon der gerechtigheid zich met een wolk bedekt, is het tevergeefs als wij van onze genadegaven troost zoeken te ontvangen. Deze sterren schitteren alleen door een licht dat ze van elders ontvangen. Als God de wolken gebiedt dat ze hun regen inhouden, brengt de vruchtbaarste wijnstok de slechtste druiven voort. De gelovige heeft alleen vrede en blijdschap als de genade van de Geest hem ondersteunt, vertroost en verblijdt.

John Hill, predikant te Londen

(”Een ootmoedig gebed”)