De aanleg van deze verbinding stuit op veel verzet van onder anderen bedrijven en mensen die in de buurt wonen van de aan te leggen verbinding. Zij vrezen voor hun gezondheid. Ook zijn ze bang voor waardevermindering van hun huizen.

Bijna al hun bezwaren zijn door de Raad van State verworpen. Tegen de uitspraak is geen beroep mogelijk.

De hoogste bestuursrechter heeft de verantwoordelijke ministers wel opgedragen zelf de afweging te maken of woningen en andere ‘gevoelige’ bestemmingen binnen de zogenoemde magneetveldzone van 50 meter aan weerszijden van de hoogspanningskabel kunnen worden gehandhaafd. Dat heeft te maken met mogelijke gezondheidsrisico’s. De beslissing hierover mag niet worden overgelaten aan de betrokken gemeenten.

De verbinding is nodig om in de toekomst voldoende capaciteit te garanderen voor het transport van elektriciteit in de Randstad. De helft van de kabels gaat ondergronds, de andere helft komt aan masten te hangen.

De meeste bezwaarmakers eisten dat een groter deel van de verbinding onder de grond wordt aangelegd, omdat dat beter is voor de gezondheid, de natuur en het landschap. Volgens de beleidsmakers is dat echter niet verantwoord. Het netwerk zou daardoor instabiel kunnen worden waardoor de elektriciteitsvoorziening in gevaar komt. De Raad van State is het daarmee eens.

Tegen de aanleg van een ander deel van de hoogspanningsverbinding, die tussen Zoetermeer en Beverwijk, loopt nog een procedure. In totaal krijgt de hoogspanningsverbinding een lengte van 85 kilometer.

De Stichting De Groene Landscheiding N470, waarin particulieren en bedrijven samen optrekken tegen de hoogspanningsverbinding, reageerde teleurgesteld op de beslissing van de bestuursrechter. „De overheid stelt de winsten die zij straks opstrijkt met het transport van elektriciteit, boven de gezondheid van haar burgers”, aldus voorzitter Koos Oudshoorn.